واکاوی وضعیت سکونتگاه های غیررسمی شمال کلانشهر تبریز (مطالعه موردی: محله احمدآباد)
آرشیو
چکیده
مطالعه و بررسی وضعیت موجود سکونتگاه های غیررسمی به عنوان یکی از مهم ترین ابزارها در راستای تسهیل مشکلات آنان و رهیافتی جهت برون رفت از مسائل و مشکلات آتی ساکنین این سکونتگاه ها قلمداد می شود. هدف پژوهش توصیفی - تحلیلی حاضر، واکاوی وضعیت سکونتگاه های غیررسمی شمال کلانشهر تبریز با مطالعه موردی محله احمدآباد می باشد. داده های پژوهش با بهره گیری از مطالعات اسنادی، بررسی میدانی، اطلاعات برگرفته شده از مرکز آمار ایران و بلوک های آماری کلانشهر تبریز در سال 1395 گردآوری شده است. موارد مورد بررسی در این پژوهش 14 مورد از جمله تعداد طبقات، متوسط مساحت بناها، وضعیت شیب و نقاط ارتفاعی، نسبت جنسی، میزان اشتغال و بیکاری، کیفیت ابنیه، وضعیت سواد، بعد خانوار، کاربری های مهم شهری، وضعیت شبکه های معابر، نوع اسکلت ابنیه، نوع مصالح، متوسط عمر بناها و در نهایت ساختار سنی ساکنین محله احمدآباد تبریز می باشد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بیش از سه چهارم بافت غالب محله احمدآباد تبریز، ریزدانه می باشد و به لحاظ قدمت بناها، بیش از 40% بناها دارای قدمتی بیش از 30 سال هستند. بیش از 64% از کاربری ها، متعلق به کاربری مسکونی است. سهم جمعیت فعال در محله احمدآباد بیشتر از (74/02%) سایر گروه های سنی است. معابر در این محله دارای عرض کم، کیفیت نامناسب کف سازی و گره های ترافیکی زیادی می باشد. بیش از 90% مصالح بناهای مسکونی از مصالح کم دوام و یا بی دوامی همچون آجر و چوب ساخته شده اند. به طور کلی می توان گفت وضعیت سکونتگاه های غیررسمی در محله احمدآباد تبریز، در سطح نازلی قرار دارد.Analyzing the status of informal settlements in the north of Tabriz metropolis (case study: Ahmadabad neighborhood)
Studying and investigating the existing situation of informal settlements is considered as one of the most important tools in order to ease their problems and an approach to solve the future problems of the residents of these settlements. The purpose of this descriptive-analytical research is to analyze the situation of informal settlements in the north of Tabriz metropolis with a case study of Ahmadabad neighborhood. The data of the research has been collected using documentary studies, field investigation, information taken from the Iranian Statistical Center and the statistical blocks of Tabriz metropolis in 2015. The investigated cases in this research are 14 cases, including the number of floors, the average area of buildings, the condition of slopes and elevation points, gender ratio, employment and unemployment rates, building quality, literacy status, household size, important urban uses, network status. roads, the type of building frame, the type of materials, the average age of the buildings and finally the age structure of the residents of Ahmadabad neighborhood of Tabriz. The results of the research indicate that more than three-quarters of the dominant texture of Ahmadabad neighborhood of Tabriz is fine-grained, and in terms of the age of the buildings, more than 40% of the buildings are more than 30 years old. More than 64% of the uses belong to residential use. The share of active population in Ahmadabad neighborhood is more than (74.02%) other age groups. The roads in this neighborhood have low width, poor quality flooring and many traffic junctions. More than 90% of residential building materials are made of non-durable or non-durable materials such as brick and wood. In general, it can be said that the status of informal settlements in Ahmadabad neighborhood of Tabriz is at a low level.
تبلیغات
