رشوه در بعضی از کشورها در حال تبدیل شدن به یک فرهنگ است. این مشکل اجتماعی باید از زاویه فقه بررسی شود. تحقیق حاضر، پدیده رشوه در مسائل اداری را بررسی و مصادیق آن را بیان می کند. نوشته پیش رو به روش توصیفی-تحلیلی و در محدوده فقه و به روش کتابخانه ای نوشته شده است. نتایج حاصل از پژوهش حاضر عبارتند از: آنچه از سوی راشی برای انجام کاری به مرتشی داده می شود، لزومی ندارد وجه نقد باشد، بلکه هرآنچه ارزش مالی دارد و یا در نزد رشوه گیرنده ارزش ویژه ای دارد مثل احترام، تکریم، ستایش و هر تلاش مدحت آمیز و ستایشگرانه کسی که رفع و رجوع پاره ای از کارها در دست اوست در حکم وجه نقد و مال است. حرمت مال الرشا به وسیله ادله اربعه مانند: آیات قرآن ، روایات معصومین (ع)، اجماع و عقل در باب قضا و غیر قضا به دست می آید.