اصالت روایت در برزونامه کهن برپایه سنجش دو روایت گورانی و فارسی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
بخش کهن برزونامه از آثار شاخص ادب حماسی ایران است که دو روایت فارسی و گورانی از آن در دست است. از روایت فارسی 4 دستنویس اصلی در حدود 4200 بیت وجود دارد که عبارتند از: دستنویسهای کمبریج 829 ق، دهلی 831 ق، بایسنقری 833 ق و لنینگراد 849 ق. از روایت گورانی نیز دستنویسی به تاریخ 1345 ق در 2357 بیت موجود است. همسانیهای شگفت دو روایت فارسی و گورانی نگارنده را به سنجش دو روایت و بررسی 3 فرضیه درباره سرچشمه شکل گیری روایتها واداشته است: 1) وجود یک منبع منثور مشترک برای هر دو روایت که به دلیل فاصله 500 ساله کتابت امکان سنجش دو روایت منطقی و علمی به نظر نمی رسد. 2) ترجمه متن از فارسی به گورانی که با توجه به حذف ابیات شاهنامه ای (حدود 2000 بیت) در ترجمه فارسی به گورانی امکان پذیر نیست. 3) ترجمه متن از گورانی به فارسی که باتوجه به بازتاب دقیق واژگان، عبارات و مصراعهای گورانی به فارسی، برابرسازیهای واژگانی و مصراعی برای واژگان و مصراعهای گورانی از شاهنامه و افزودن مصراعها و ابیات افزوده بر متن داستان اصلی از شاهنامه منطقی به نظر می رسد و از احتمال بیشتری برخوردار است.The authenticity of the narration in the ancient Borzonameh based on the comaparison of the two Gurani and Persian narratives
The old section of Borzonameh is one of the prominent works in the Persian epic literature and its two Gurani and Persian narratives are available. From the latter four main manuscripts close to 4200 verses exist such as the Cambridge manuscript 829 lunar, Dehli manuscript, 831 lunar Bysonghori 833 lunar, and Leningrad 849 lunar . From the former there is an manuscript dated 1345 lunar in 2357 verses. The striking resemblances of these two narratives is the motive for the writer of this article to compare them and study three hypothesis regarding the origin of their formation. First the existence of one common prose source for both narratives which due to the 500 years distance in writing the possibility of their comparison do not seem logical and scientific. Second, the translation of the text from Persian to Gurani is not possibe due to the elemination of nearly 2000 verses from the Shahnameh, and third the translation of the text from Gurani to Farsi seems more logical and is more feasible since in view of finding exact equivalence of dictions, translation of Gurani phrases and hemistichs into Persian as well as adding hemistichs or verses in addition to what exist in the main text of the story from Shahnameh looks more reasonable.
تبلیغات
