این مقاله مروری است بر تاریخچه فعالیت تجمع نویسندگان و شعرای ایران در دورههای مختلف تاریخ معاصر کشور. این مرور حاکی از آن است که جز در دوران کوتاه بین سالهای 1320 تا 1332 روشنفکران ایران نتوانستند پروژه ای را تبیین کنند که امکان مشارکت فعال و سازمانیافته جامعه مدنی را در برنامه حیاتی تأسیس دولت قانونی که مهمترین و حیاتی ترین پروژه کشور در قرن حاضر بوده است، فراهم آورند.