دادرسی منصفانه در کمیسیون ماده صد قانون شهرداری (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
زمینه و هدف: کمیسیون ماده صد قانون شهرداری از مهم ترین مراجع اختصاصی اداری است که آراء آن آثار و پیامدهای مالی مهمی به دنبال دارد. بحث دادرسی در کمیسیون مذکور از موضوعات مهمی است که تلاش شده در این مقاله بررسی شود. مواد و روش ها: مقاله حاضر توصیفی تحلیلی بوده و از روش کتابخانه ای استفاده شده است. ملاحظات اخلاقی: در این مقاله، اصالت متون، صداقت و امانت داری رعایت شده است. یافته ها: دادرسی منصفانه در کمیسیون ماده صد قانون شهرداری از برخی جهات رعایت نمی شود. عدم استقلال و بی طرفی اعضاء کمیسیون ماده صد از حمله موارد عدم رعایت دادرسی منصفانه در کمیسیون مورداشاره است. همچنین رسیدگی علنی به عنوان یک تضمین اساسی برای عادلانه بودن، ابزاری حمایتی برای اعتماد عمومی و نظام قضائی است که در کمیسیون ماده صد رعایت نمی شود. علاوه بر این، عدم امکان حضور طرف دعوی و فقدان قواعد مشخص آیین دادرسی و رعایت تشریفات مربوط به آن با حقوق طرفین دعوی منافات داشته و مخالف اصول دادرسی منصفانه است. نتیجه گیری: لازم است، قوانین و مقررات رسیدگی در کمیسیون ماده صد تغییر و اصول آیین دادرسی مستقلی برای رسیدگی به تخلفات در این کمیسیون مدنظر قرار گیرد. در جهت استقلال قضات می بایست راهکارهایی اندیشیده شود تا وابستگی مالی و استخدامی قضات رسیدگی کننده به شهرداری ها به حداقل ممکن برسد. رسیدگی های به صورت علنی و حضوری صورت گیرد تا اصحاب دعوی دارای حق دفاع منصفانه باشند و از تضییع حقوق اشخاص جلوگیری گردد.Fair Trial in the Article 100 Commission of the Municipalities Law
The Article 100 Commission of the Municipalities Law is one of the most important specialized administrative authorities, whose votes have important financial effects and consequences. The issue of trial in the mentioned commission is one of the important issues that have been attempted to be investigated in this paper. Findings: A fair trial is not observed in the Article 100 Commission of the Municipalities Law in some respects. Lack of independence and impartiality of the members of the Article 100 Commission is one of the cases of non-observance of fair trial in the mentioned commission. Open investigations, as a fundamental guarantee of fairness, are also a support tool for public trust and the judiciary, which is not observed in the Article 100 Commission. Moreover, the impossibility of the presence of the litigant and the lack of specific procedure rules and the observance of related formalities are in conflict with the rights of the litigants and are contrary to the principles of fair trial. Conclusion: It is necessary to change the rules and regulations of investigations in the Article 100 Commission and consider the principles of independent procedure rules for investigating violations in this commission. For the independence of judges, strategies need to be taken into consideration to minimize the financial and employment dependence of judges in charge of municipalities. Investigations should be conducted in public and in person so that the litigants have the right to a fair defense and the rights of individuals are prevented from being violated.
تبلیغات
