شفافیت برای جهت دهی تلاش های راهبردی وهوشمندانه شهروندان وبرای ایجاد درک مشترک است. این درک برای ایجاد کنش جمعی ومشروعیت بخشی به آن، ضروری است. همچنین وزن دادن به شفافیت درگروههای اجتماعی باعث تقویت جامعه پذیری افراد می گردد. درواقع پیامد وگستره شفافیت ازیک طرف والتزام عمل به شفافیت، باعث تقویت غرور واراده، به واسطه احساس تأثیرگذاربودن می شود.که نتیجه آن تقویت انگیزه درعمل جمعی است. یعنی هرچه التزام فرد به شفافیت و انتظارشفاف بودن ازدیگران تقویت گردد،انگیزه او برای عمل قوی تراست. با توجه به اهمیت بحث شفافیت، پژوهش پیش رو با روش تحقیق توصیفی،تحلیلی به دنبال پاسخ این پرسش اصلی می باشد که، نقش چارچوب های تفسیرشفافیت بعنوان سازوکار تعادل بخش عمل جمعی با توجه به راهبردهای رایج ایران چگونه خواهدبود؟ درجهت مفهوم سازی حیطه مورد بررسی، زمانی که جامعه فاقد تعادل کارکردی درساختارهای سیاسی واقتصادی می شود،شکافهای متعددی درساختارقدرت وجامعه ایجاد می گرددکه باعث بروز نارضایتی های مدنی گردیده وپس ازآن کنش های اجتماعی بسط می یابد.دراین مرحله زمینه های مساعدساختاری،فشارهای ساختاری وباورهای تعمیم یافته برای کنش مهیا می شود. و شفافیت تلفیقی است ازفهم وجود فرصت های قابل اعتماد برای عمل خودجوش و سروسامان دادن به عمل جمعی. حدوث برخی رخدادهای شتابدهنده درعامل زمان، بالفعل شدن توانایی بسیج با مؤلفه های خلق فرصتهای سیاسی واجتماعی درراستای توسعه مشارکت جمعی کنشگران ، ودرکنترل اجتماعی، مهار وهدایت کنش های جمعی به مسیرهای رؤیت پذیر و قابل پیش بینی، مؤثراست.
