تاکنون منازعات روشی میان اهل تاریخ در ایران به طور جدی شکل نگرفته است؛ زیرا تسلط کافی به روش ها و پارادایم ها و نظریه های مختلف وجود نداشته است. آرام آرام پس از اشراف به روش های گوناگون، لازم است وارد گفت وگوهای روشی بشویم تا از پس آن گام در آزمون آن ها در مطالعات موردی بگذاریم تا به محک تجربه، به ضعف ها و قوت های هر کدام از پارادایم های روشی اشراف پیدا کنیم. ازاین رو نگارنده در نوشتار حاضر مسئله ای روشی را طرح می کند: مهم ترین وظیفه رشته ای مورخان چیست؟ مدعایی که در پاسخ به پرسش یادشده در نوشتار حاضر به بحث گذاشته می شود، درباره این است که مهم ترین وظیفه رشته ای مورخان عبارت است از توصیف فربه مهم ترین رویدادهای گذشته انسانی؛ زیرا قدرت دانش تاریخ در همین امر نهفته است. ضمن اینکه توصیف فربه به دنبال پاسخ به پرسش های چیستی و چگونگی می آید؛ پرسش هایی که به شدت مدنظر مورخان است.