هدف پژوهش حاضر پیش بینی رشد پس از سانحه زنان مطلقه بر اساس بهزیستی معنوی و سخت رویی روانشناختی با نقش میانجی تنظیم هیجانی بود. طرح پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل زنان مطلقه تحت حمایت بهزیستی و کمیته امداد امام خمینی شهر تهران در سال 1398 بودند که 168 نفر با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند، با استفاده از پرسشنامه های رشد پس از آسیب تدسچی و کالهون (1996)، پرسشنامه بهزیستی معنوی (پالوتزین و الیسون [1] ، 1982)، پرسشنامه سرسختی روانشناختی کوباسا (1994)، پرسشنامه دشواری های تنظیم هیجانی ( DERS ) گراتز (2004)، داده ها جمع آوری شد. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد بهزیستی معنوی و سخت رویی روانشناختی به طور مستقیم و با واسطه گری تنطیم هیجانی، رشد پس از سانحه زنان مطلقه را به طور معناداری پیش بینی می کنند.
