مقدمه و هدف: هدف ازاین پژوهش تعیین اثربخشی بازی درمانی بر مهارت های اجتماعی و رفتارهای کلیشه ای پسران دارای اختلال طیف اُتیسم با عملکرد بالا بود. روش شناسی: پژوهش حاضر مطالعه ای نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. شرکت کنندگان شامل 17 کودک پسر مبتلا به اختلال طیف اُتیسم با عملکرد بالا بودند که در دامنه سنی 7 تا 10 سال قرار داشتند و به یکی از مراکز اُتیسم در شهر تهران مراجعه کرده بودند. 17 کودک توسط نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. مداخله در 12 جلسه 90 دقیقه ای، هر هفته دو جلسه انجام شد؛ و والدین آنها نیز در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون، مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی-نسخه والدین گرشام و الیوت، همراه با پرسشنامه مشکلات رفتاری جوهانس روهانس را پر کردند. نتایج: داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که بازی درمانی بر روی مؤلفه های همکاری (0.04=P)، رفتار های بیرونی (0.02=P) و درونی (0.04=P) در مهارت های اجتماعی و مؤلفه های رفتارهای کلیشه ای (0.001=P) در مشکلات رفتاری تاثیر گذار بوده است. نتیجه گیری : نتایج نشان داد که بازی درمانی بر روی مهارت اجتماعی و رفتارهای کلیشه پسران اتیسم تاثیرمثبت دارد.
