امروزه دستیابی به مزیت رقابتی به عنوان یکی از مهمترین گامهای اولیه شرکتها برای ورود به بازارهای جهانی و گسترش فعالیتهای بینالمللی و موفقیت در این بازارها محسوب میشود. از طرفی، با بینالمللی شدن روزافزون اقتصاد جهانی، توجه به مزیت رقابتی افزایش پیدا کرده است. در دنیای امروز، توسعه بازار صنایع پوشاک از یک سو و افزایش رقابتپذیری بین شرکتهای پوشاک و توقع مشتریان از سوی دیگر، این شرکتها را ترغیب نموده تا به ارتقای کیفیت کالای خود و دستیابی به مزیت رقابتی در بازارهای متحول امروزی مبادرت ورزند. پژوهش حاضر با هدف مطالعه و بررسی تأثیر مدیریت کیفیت جامع بر مزیت رقابتی از طریق نقش میانجی عملکرد نوآوری (عملکرد نوآوری تدریجی و بنیادین) در میان شرکتهای صادرکننده صنایع پوشاک انجام پذیرفته است. تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش تحقیق و نحوه گردآوری دادهها، از نوع توصیفی- پیمایشی میباشد. جامعه آماری مشتمل بر شرکتهای فعال صادرکننده پوشاک بود که تعداد 250 پرسشنامه استاندارد که برای روایی آن از روایی صوری و همچنین برای پایایی آن از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده بود، به شیوه نمونهگیری تصادفی ساده در میان شرکتها توزیع شد که از این تعداد تنها 214 پرسشنامه مورد تحلیل قرار گرفت. از رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری مبتنی بر کواریانس (LISREL) برای بررسی فرضیهها و تأیید مدل مفهومی تحقیق استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان میدهد، مدیریت کیفیت جامع بر مزیت رقابتی، عملکرد نوآوری تدریجی و بنیادین تأثیر مثبت معناداری دارد، همچنین عملکرد نوآوری تدریجی و بنیادین نیز تأثیر مثبت معناداری بر مزیت رقابتی دارد.
