خانه های ایرانی، این روزها مهمان ویژه ای را میزبان شده اند، مهمانی که اگر نگوئیم «ناخوانده» اما مهمانی سِمج و است که قصد ترک فضای خانه های ما را ندارد. هر چند خانواده ها، هزینه هایی برای حضور دائمی این مهمان پرداخت می کنند اما در عین حال باعث کاهش روابط عاطفی بین اعضای خانواده ها شده است. به عبارت دیگر، خانواده ها برای سردی روابط عاظفی خود هم هزینه می دهند! این مهمان با جلوه گری فریبای خود و از طریق گستره شبکه های اجتماعی، ارتباطات اعضا را تحت الشعاع خود قرار داده و به استناد صفحه حوادث رسانه ها، گاهی باعث تخریب روابط خانوادگی و بروز ناهنجاری های اجتماعی شده است. استفاده مفرط از این ابزار، سبب سردی روابط اعضای خانواده ها شده و ارتباط صمیمی و سنتی آنها را از شکل حقیقی به شکل مجازی و غیرحضوری تغییر ماهیت داده است. فرصت ها و تهدیدهای حضور اعضای خانواده به ویژه نوجوانان و جوانان در این شبکه های پیام رسان نیاز به بررسی و آسیب شناسی اساسی دارد. اکنون دیگر نمی توان استفاده از این ابزار اطلاع رسانی را انکار یا ممنوع و حتی محدود کرد. اما ناگزیر باید ضمن پذیرش حضور این مهمان دائمی، نحوه استفاده و در کنار آن بودن را مدیریت کرد در غیر اینصورت، اعتیاد به استفاده از این فضا از یک سو و عدم کنترل و نظارت بر محتوای ارائه شده توسط آن می تواند محیط خانواده ها را با معضلات و پیامدهای هنجار شکنانه جبران ناپذیری روبرو سازد.
