روزنامه نگاری الکترونیک

پژوهش حاضر با اهداف: شناسائی میزان اطمینان مسافران به اطلاعات دریافتی از روابط عمومی فرودگاه مهرآباد شناسایی روش های اطلاع رسانی به مسافران در روابط عمومی فرودگاه مهرآباد آگاهی از میزان نمایشی بودن اطلاع رسانی فرودگاه مهرآباد از دید مسافران، بررسی راهکارهای ناشی از اطلاع رسانی روابط عمومی فرودگاه مهرآباد برای مسافران، بررسی میزان اعتماد مسافران به صحت اطلاعات دریافتی از روابط عمومی فرودگاه مهرآباد، آگاهی از میزان تعامل روابط عمومی فرودگاه مهرآباد با سایر رسانه ها با روش پیمایش و ابزار پرسشنامه با میزان اعتبار 926. محاسبه شده با آلفا کرونباخ در میان 384 نفر از مسافران فرودگاه انجام شده است.نتایج نشان می دهد: بین اطلاع رسانی روابط عمومی و دیدگاه های مسافران رابطه معنادار وجود دارد. همچنین در اطلاع رسانی های روابط عمومی بازخورد مسافران مورد توجه نیست و به ارائه راهکار برای اقناع حداقلی و موقت مسافران می پردازند و از ابزارهای ارتباطی مختلف مانند فضای مجازی و سایت و ... استفاده می کنند همچنین از دیدگاه مسافران برخی اطلاعات منتشر شده از سوی روابط عمومی نمایشی است و در تعامل با رسانه ها این اطلاع رسانی ها و اقناع مسافران صورت می گیرد. از سوی دیگر، مسافران به صحت اطلاعات برگرفته از روابط عمومی و اطلاع رسانی نیز اطمینان ندارند.

پویش توسعه ارتباطات در جهان سوم، پویشی مبتنی بر گسترش مستقل و طبیعی رسانه ها نبوده، بلکه پیوند نزدیکی با فرآیندهای گسترده تر توسعه اجتماعی، اقتصادی و منازعات سیاسی داشته است که خود این ها نیز به نحو پیچیده ای با روابط بین المللی در هم تنیده شده اند. همان گونه علایق متفاوت در رقابت برای کسب اقتدار اجتماعی و قدرت که رسانه های مختلف را انتخاب می کنند، چهار مرحله ارتباطات فرهنگی که والترجی. اونگ تشخیص می دهد – یعنی: گفتاری، نوشتاری، چاپی و گفتاری الکترونیکی2 (1967b) – نیز با یکدیگر تداخل دارند، به یکدیگر سرایت و با همدیگر رقابت می کنند؛ چنان که در فرهنگ های غربی این چنین شده است. با وجود این، مطالعه موردی ایران بر اساس دیدگاه اونگ سرفصل مباحثی را در ارتباطات بین المللی مطرح می کند که با تحلیل وضعیت جوامع در حال گذار جهان سوم پیوند دارد. «توصیف همه جانبه» بوم شناسی رسانه های جمعی در ایران، که موضوع اصلی این مقاله است، بیشتر به کنش های متقابل رسانه های ارتباط جمعی و روابط ثابت و پابرجای قدرت و نفوذ توجه دارد. (Geertz, 1979) جیمز، وی. چسبرو3 بر آن است که بسیاری از کشورهای جهان سوم از مرحله گفتاری اولیه به مرحله «فرهنگ الکترونیکی جمعی»4 پیش رفته و از مرحله های نوشتاری / چاپی ارتباطات و فرهنگ جهیده اند. (1968). اما در مورد وضعیت ایران معاصر باید اذعان کرد که شناسایی آن به عنوان یک فرهنگ الکترونیکی جمعی، به سبب سنت های ادبیِ غنی و طولانی مدیحه سرایی و معناکاوی دینی که ایفاگر نقشی اساسی در حیات فرهنگی ایران هستند، چندان درست نیست. این کار به روشن کردن موضوعات پیچیده ای چون سرکوبی سیاسی و هویت فرهنگی که به شکل دهی محیط ارتباطات ایران یاری رساندند، نیز کمکی نمی کند.

این مقاله آینده حرفه روزنامه نگاری را از چشم اندازهای نظری گوناگون تحلیل کرده است. نخستین تحلیل سناریویی بر ابزارها و روش های روزنامه نگاری و مفهوم روزنامه نگاری متمرکز است. در تحلیل سناریویی دوم، نقش محرک فن آوری ارتباطات و اطلاعات دیجیتال و فرایندهای یادگیری روزنامه نگاران در حرفه روزنامه نگاری نوین تحلیل گردیده است. از نظریه فضای اطلاعاتی مکس بُوای سِت در طرح چارچوب نظری استفاده شده است. در سومین تحلیل سناریویی نقش محرک دو پارادایم جدید در حرفه روزنامه نگاری نوین تحلیل شده است. در چهارمین تحلیل سناریویی مؤلف ماتریس بازیافت دانایی را عرضه می کند که گاملگارد و ریتر (2004) آن را بسط دادند.

خانه های ایرانی، این روزها مهمان ویژه ای را میزبان شده اند، مهمانی که اگر نگوئیم «ناخوانده» اما مهمانی سِمج و است که قصد ترک فضای خانه های ما را ندارد. هر چند خانواده ها، هزینه هایی برای حضور دائمی این مهمان پرداخت می کنند اما در عین حال باعث کاهش روابط عاطفی بین اعضای خانواده ها شده است. به عبارت دیگر، خانواده ها برای سردی روابط عاظفی خود هم هزینه می دهند! این مهمان با جلوه گری فریبای خود و از طریق گستره شبکه های اجتماعی، ارتباطات اعضا را تحت الشعاع خود قرار داده و به استناد صفحه حوادث رسانه ها، گاهی باعث تخریب روابط خانوادگی و بروز ناهنجاری های اجتماعی شده است. استفاده مفرط از این ابزار، سبب سردی روابط اعضای خانواده ها شده و ارتباط صمیمی و سنتی آنها را از شکل حقیقی به شکل مجازی و غیرحضوری تغییر ماهیت داده است. فرصت ها و تهدیدهای حضور اعضای خانواده به ویژه نوجوانان و جوانان در این شبکه های پیام رسان نیاز به بررسی و آسیب شناسی اساسی دارد. اکنون دیگر نمی توان استفاده از این ابزار اطلاع رسانی را انکار یا ممنوع و حتی محدود کرد. اما ناگزیر باید ضمن پذیرش حضور این مهمان دائمی، نحوه استفاده و در کنار آن بودن را مدیریت کرد در غیر اینصورت، اعتیاد به استفاده از این فضا از یک سو و عدم کنترل و نظارت بر محتوای ارائه شده توسط آن می تواند محیط خانواده ها را با معضلات و پیامدهای هنجار شکنانه جبران ناپذیری روبرو سازد.