با توجه به اینکه جامعه ایران از دیرباز جامعه ای دینی بوده است، باید به سهم دین در فرهنگ سیاسی کشور، به خصوص در سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی به عنوان یکی از منابع اصلی فرهنگ توجه شود. به بیانی دیگر، بخش اعظم مبادی نظری، عقاید و باورها و سنت های حاکم بر فرهنگ سیاسی در جمهوری اسلامی ایران، در متن تاریخ و حیات جمعی جامعه دینی ایرانی شکل گرفته است و همین عامل، تعیین کننده بخشی از الگوهای کنش و رفتار فرهنگی-سیاسی ایرانیان در قبال سیاست و قدرت سیاسی و به خصوص پذیرش، نقد یا نفی نظام سیاسی موجود اعم از داخلی و بین المللی بوده است. در نوشتار حاضر که با بهره گیری از رویکرد توصیفی تحلیلی و شیوه اسنادی به رشته تحریر درآمده است، تلاش می شود مؤلفه ها و جلوه های دینی در فرهنگ سیاسی جامعه ایرانی در جمهوری اسلامی در دو عرصه و سطح داخلی و خارجی تبیین و عملیاتی گردد. نتایج تحقیق نشان می دهد در عرصه داخلی شهادت گرایی، آخرت گرایی، انتظارگرایی، موعودگرایی و در عرصه خارجی جهاد و بیگانه ستیزی از نشانگان و جلوه های دینی در فرهنگ سیاسی جامعه ایرانی به شمار می آید.
