یکی از عناصر و عوامل مهم تأثیرگذار بر امنیت ملی کشورهای تولیدکننده و مصرف کننده انرژی، نفت و گاز است. بعد از پیدایش نفت در ایران به مرور این ماده خام به عنوان مهمترین مؤلفه تاثیرگذار بر اقتصاد، سیاست و به طور کلی امنیت ایران ایفای نقش کرده است. ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺳﯿﺎﺳﺖگذاری ها در اﯾﺮان ﺑﻪﻃﻮر ﮔﺮﯾﺰﻧﺎﭘﺬﯾﺮی در ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺎ ﻧﻔﺖ و درآمدهای نفتی اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ در ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ زﻣﺎﻧﯽ ﺑدﺳﺖ آﻣﺪه است ﮐﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺧﺎرﺟﯽ ایران ﺑﺎ ﻣﻮازﯾﻦ ﻧﻈﺎم ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻞ ﺳﺎزﮔﺎری داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. در ﭘﺮﺗﻮ اﯾﻦ ﺳﺎزﮔﺎری اﺳﺖ ﮐﻪ اﻣﻨﯿﺖ ﻣﻠﯽ و رﺷﺪ اﻗﺘﺼﺎدی ﮐﺸﻮر ارﺗﻘﺎ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ. اﯾﻦ نوشتار با بهره مندی از مبنای تئوریک مدل تصمیم گیری نهادی، ﻧﺤﻮه ﺑﻬﺮه مندی دولت نهم از درآﻣﺪﻫﺎی ﻧﻔﺘﯽ و ﺑﻪ ﺗﺒﻊ آن ﺟﻬﺖﮔﯿﺮی ﺳﯿﺎﺳﺖگذاری امنیتی این دوﻟﺖ، در ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﺗﺎرﯾﺨﯽ سال 1384 تا 1392 ﻣﻮرد ﮐﻨﮑﺎش ﻗﺮار داده است. به عبارت دقیق تر، تاثیر درآﻣﺪ ﺑﺎﻻی ﻧﻔﺖ ﺑﺮ ﺟﻬﺖﮔﯿﺮی ﺳﯿﺎﺳﺖگذاری امنیتی دوﻟﺖ نهم بررسی شده است. در نهایت این نتیجه حاصل شد افزایش ناگهانی درآمدهای در دولت های نهم و دهم، زمینه ساز شکل گیری گفتمان تهاجمی این دولت نسبت به نظام بین الملل و منافع قدرت های بزرگ شدکه هدف از آن تغییر وضع موجود در راستای الگوی نوین عدالت- محور بود.