زیارت های مأثور معصومان علیهم السّلام در ساختارهای ویژه ای ارائه شده است. محورهای هر یک از این ساختارها قابل شناسایی و تحلیل است. سلام و تحیّت، مدح و حمد الهی و لعن بر دشمنان، برخی از این محورهاست. یکی از ارکان متداول زیارت نامه ها در یکی از ساختارهای پرکاربرد، دعاست. ترتیب دو عنصر «سلام بر معصوم» و «دعا» در این ساختار، قابل توجّه است. در بیشتر زیارت ها، ابتدا «سلام به معصوم» و سپس «دعا» وجود دارد. در این چینش، مخاطب از مَزور به خدا تغییر کرده و گونه ای از «التفات» بلاغی را شکل می دهد. التفات در زیارت نامه ها به معنی همسو بودن مخاطبان و طولی بودن خطاب هاست. در حقیقت، زیارت کننده با «وسیله» امام به سوی خدا رهنمون شده و درخواست خود یا نجوای خویش را مطرح می کند.
