به دلیل اهمیت گزارشگری مالی در تصمیمات استفاده کنندگان و تأثیری که رویه های محافظه کاری بر صورت های مالی و در نتیجه بر تصمیمات شرکت دارند، در این پژوهش به بررسی رابطه بین سطح محافظه کاری حسابداری و تصمیمات مالی مربوط به شیوه تأمین مالی و گرایش به نگهداری وجه نقد شرکت ها پرداخته شده است. بررسی این دو تصمیم که نمودی از انعطاف پذیری مالی شرکت ها هستند، بر پایه دو دیدگاه منافع قراردادی و تحریف اطلاعات انجام گرفته است. این پژوهش بر اساس نمونه ای مستخرج از اطلاعات شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انجام شده است که درآن، مدل اول به شکل رگرسیون چند متغیره و مدل دوم به صورت پروبیت تخمین زده شده اند. سنجش محافظه کاری با استفاده از معیار دیچو و تنگ(2008)، بر اساس داده های فصلی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های1390-1379 به شیوه سری زمانی و به روش رولینگ برای سال های1390-1385برای هر شرکت محاسبه شده است. نتایج حاکی از آن است که گرایش به نگهداری وجه نقد با دیدگاه تحریف اطلاعات مطابقت داشته و شرکت های با محافظه کاری حسابداری بیشتر، به نگهداری وجه نقد بیشتری نیز گرایش دارند. علاوه بر این، اگر چه رابطه معناداری بین محافظه کاری حسابداری و شیوه های تأمین مالی وجود دارد، از معناداری کل برخوردار بوده، اما به علت استفاده بیشتر از بدهی برای تأمین مالی در شرکت ها، امکان بررسی نوع رابطه وجود نداشت.
