این پژوهش با هدف بررسی تأثیر متغیر های مختلف بر بازدهی صندوق های سرمایه گذاری مشترک در ایران انجام شده است؛ این متغیر ها عبارت از: تعداد واحدهای سرمایه گذاری صندوق ها؛ بانکی بودن یا نبودن صندوق ها؛ رتبه کارگزاری صندوق ها (مدیران صندوق ها)؛ نسبت فعالیت معاملاتی صندوق ها؛ اندازه صندوق ها؛ عمر صندوق ها؛ ارزش صدور و ارزش ابطال صندوق ها و بازده بازار است. در این پژوهش اطلاعات 39 صندوق سرمایه گذاری مشترک در یک بازه زمانی 24 ماهه از مهر ماه سال1390 تا شهریور ماه سال 1392 بررسی شده است. برای تخمین پارامترهای الگو از الگوی رگرسیون معمولی (OLS) و داده های مختلط (دیتا پانل) استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها نشان می دهد که بین تعداد واحدهای سرمایه گذاری صندوق، نسبت فعالیت معاملاتی صندوق، اندازه صندوق، عمر صندوق، ارزش صدور، ارزش ابطال، بازده بازار و بازده صندوق رابطه معناداری وجود دارد، ولی بین بانکی بودن یا نبودن صندوق ها و بازده صندوق ها رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین شواهد حاکی از این است که بین رتبه کارگزاری صندوق ها (مدیران صندوق ها) و بازدهی صندوق ها رابطه معناداری وجود ندارد.