پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش و رابطه رهبری معنوی در توانمندسازی کارکنان دانشگاه گیلان انجام شد. این مطالعه یک پژوهش توصیفی – تحلیلی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل 650 نفر (کارشناسان اداری و آموزشی) دانشگاه گیلان بودند که از این تعداد 100 نفر به عنوان نمونه با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه رهبری معنوی فرای و دیگران (2005) و پرسشنامه توانمندسازی اسپریتزر (1995) که از روایی و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند، استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس، آزمون t مستقل و آزمون تعقیبی و از طریق spss انجام شد. نتایج یافته ها نشان داد که متغیرهای رهبری معنوی در توانمند سازی کارکنان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به طوری که رهبری معنوی با توانمندسازی کارکنان (53/0r=) در سطح معناداری همبستگی مثبت و معنادار دارند. در مقابل توانمندسازی کارکنان با چشم انداز سازمانی (36/0r=)، عشق به نوع دوستی(40/0r=) ، ایمان به کار (55/0r=) ، معناداری در کار (34/0r=) ، عضویت درسازمان (37/0r=)، تعهدسازمانی (62/0r=) و بازخورد عملکرد (31/0r=) رابطه علی معنا دار و مثبتی دارند. پیشنهاد می شود که سازمان های امروزی برای بقای خود در دنیای رقابتی عصر حاضر برای نقش رهبری معنوی در فرآیند توانمندسازی کارکنان اهمیت بسزایی قایل شوند.
