هجوم های بانکی را میتوان یکی از عوارض بحران های مالی دانست که مقابله با آن از اهمیت بسزایی برخوردار است. در این مقاله، ضمن ارائة تحلیلی از ریشه های بحران اقتصادی سال 2008، به بررسی راه های مقابله با هجوم های بانکی میپردازیم. ما با استفاده از رهیافت های ارائه شده در ادبیات موجود به ویژه مقالة دایموند و دیبویگ (1983)، مدلی برای تحلیل ابزارها و سیاست های قابل استفاده جهت مدیریت داراییها و بدهیها و کاستن از عوارض هجوم های بانکی به دست میدهیم. در این بررسی که به شیوة تحلیلی انجام شده، به طور خاص، سه شیوة «قرارداد وقفه در قابلیت تبدیل سپرده»، «بیمة سپرده ها»، و «وام دهی بانک مرکزی» مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحقیق بیان میکند که استفاده از این ابزارها و سیاست ها نمیتواند مانع از بروز بحران های نقدشوندگی و هجوم های بانکی شود؛ بلکه تنها میتواند بحران ها را به تأخیر اندازد یا در صورت مواجه شدن با بحران، از شدّت آسیب ها بکاهد. مدل ارائه شده در مقاله میتواند پایه ای برای شکل گیری پژوهش های تکمیلی در زمینة مشکل هجوم بانکی در دورة انتقالی نظام بانکداری بدون ربا و نظام فعلی بانکی جمهوری اسلامی ایران باشد.
