این مقاله خلاصه ای است از گزارش سال 1993 میلادی دفتر عمران سازمان ملل که به معرفی رویکردهای جدید در حوزه مشارکت مردمی و توسعه انسانی می پردازد. ویژگی این رویکردها هم در آن است که مخاطرات جدیدی را که ممکن است در این سال های پایانی قرن، جوامع انسانی با آن روبرو شوند عیان میسازند و هم امکانات جدیدی را که تجارب مختلف آشکار ساخته اند به بحث می گذارد. در زمره مخاطرات میتوان از پدیده ای به نام رشد یا توسعه بدون ایجاد اشتغال صحبت کرد و در زمره امکانات از بالا بودن بهره وری فعالیت هایی که نه دولت ها بلکه سازمان های غیر دولتی متولی آن هستند.
