با توسعه جوامع بشری، ظرفیت اقتصادی نقش مهمی در روابط بین کشورها یافت و حمل و نقل به عنوان یکی از ارکان اساسی شاخص رشد اقتصادی و توسعه اجتماعی مطرح شد. تا سال 1996 حدود 40 درصد وام های بانک جهانی به حمل و نقل اختصاص می یافت.
در هر کشور با توجه به شرایط جغرافیایی، اقلیمی و توانمندی های اقتصادی و زیرساخت های خود، یکی از روش های حمل و نقل زمینی، هوایی و دریایی استفاده می شود و در کشور ما حمل و نقل جاده ای وجه غالب است. استان خراسان رضوی به دلیل وجود بارگاه امام رضا (ع)، تعدد مراکز صنعتی و ظرفیت بالای کشاورزی و غیره، سالانه پذیرای بیش از 25 میلیون نفر مسافر است. پیشینه تحقیق، شامل مراحل تدوین قوانین و مقررات، ظرفیت ها، مقررات بار و مسافر، کنوانسیون ها و تحقیقاتی در آمریکا و کانادا بوده که بیشتر مربوط به ظرفیت وسایل نقلیه است.
روش تحقیق میدانی و جمع آوری اطلاعات به وسیله پرسشنامه از جامعه آماری حمل و نقل جاده ای استان (رانندگان و کارشناسان) بوده و نمونه به روش تصادفی انتخاب شده است.
در این مقاله به بررسی نقش اضافه بار بر تصادفات و چگونگی این تاثیر پرداخته شده است. بر اساس نتایج این تحقیق اضافه بار به طور غیر مستقیم بر وقوع تصادفات استان موثر است.
