چکیده

به منظور بررسـی رابـطة سبک­های اِسـنـاد (تبیین) با رخدادهای استـرس‌زای زنـدگـی و سلامت عـمومـی، تعداد 120 آزمودنـی به روش نـمونه‌گیری تـصادفـی چندمرحله‌ای انتـخاب شدند. آزمودنـی­ها پس از تکمیل پرسشنامة سبک اسناد، مقیاس ارزیابی سازگاری مجدد اجتماعـی و پـرسشنامة سلامت عمومـی، بر اساس نمره­هایی که در پـرسشنامة سبک اسـناد به ­دست آورده بـودنـد، در دو گروه خوش­بین (49 =n) و بـدبین (42 =n) قرار گرفتند. مقایسة میانگین­ ها نـشان داد که بـین افـراد خوش­بین و بدبین از لحاظ تعداد رخدادهای استرس‌زای زندگی تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0<P)، اما از لحاظ میزان سازگاری مجدد مورد نیاز ناشی از این رخدادها (05/0>P) و نیز سلامت عمومـی (01/0>P)، تـفاوت میان آنها معنـادار بود. علاوه بر این، تـحـلیـل رگرسیـون چـند متـغـیـری هـمـزمـان نـشـان داد که رخدادهای استرس‌ز‌ای زندگی و سبک تبین آزمودنی­ها، توانایی پیش‌بینـی سلامت عمومـی آنها را داشتند (001/0>p)، به طوری که سبـک تبیین با %99 اطمینان، بـهترین متغیر پـیش‌بینـی کنندة تغییرات در سلامت عمومی افراد بود.

تبلیغات