پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر واسطهای حوزة پدیداری یا ادراکی در رابطه بین خودپندارهو رفتار تغذیه بر پایة نظریه شخصیتی مراجع محور راجرز انجام شد. به اعتقاد راجرز، خودپنداره بهطور مستقیم رفتار (و دراین پژوهش رفتار تغذیه) را تعیین و سازماندهی نمیکند، بلکه این رابطه از طریق حوزه پدیداری یا ادارکی (و دراین پژوهش ادراک سلامتی) صورت میگیرد. گروه نمونه را 505 (347 پسر و 158 دختر) دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی ساوه تشکیل میداد که با روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه خودسنجی سبک زندگی بهداشتی با 50 سؤال و نمرهگذاری در قالب مقیاس لیکرت بود. برای تحلیل دادهها از روش معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد ضریب مسیر بین خودپنداره و ادراک سلامتی برابر با 37/0، و بین ادارک سلامتی و رفتار تغدیه برابر با 90/0 و از لحاظ آماری معنادار است. این مقدار برای رابطه مستقیم بین خودپنداره و رفتار تغذیه برابر با 03/0- و از لحاظ آماری معنادار نبود. نتایج، نقش مهم و تعیینکننده حوزه ادراکی در رابطه بین خودپنداره و رفتار تغذیه را تأیید نمود.