تهاجم نظامی

ایالات متّحده در مارس 2003 م، با اتّخاذ سیاست یک جانبه گرایی، بدون مجوز شورای امنیت و خارج از کانال های سازمان ملل متّحد، به عراق حملة نظامی کرد. نخستین مداخلة آمریکا در عراق، در سال 1991 و با مجوز شورای امنیت و ائتلاف به نسبت بزرگی از متّحدانش صورت گرفت و سرانجام ایالات متّحده موفّق شد کویت را از اشغال عراق خارج کند؛ اما تهاجم نظامی آمریکا در مارس 2003 به عراق، به طور کامل با حملة قبلی تفاوت داشت. مسئله ای که در این پژوهش مطرح می شود، این است که مهم ترین علّت تهاجم نظامی ایالات متّحده به عراق در سال 2003 چه بود؟ برای پاسخ به این سؤال، تسلّط بر منابع نفتی استراتژیک خلیج فارس به منزلة فرضیة اصلی مطرح و تأیید می شو د. برای آزمودن فرضیة اصلی، به شیوة مثبت عمل کرده، به شاخص ها و مفاهیمی که اثبات کنندة این فرضیه باشند، اشاره می شود. همچنین به تلاش تاریخی قدر تهای بزرگ برای تسلّط بر منابع نفتی استراتژیک اشاره می کنیم، سپس نقش لابی ها و شرکت های چندملیتی نفتی را بررسی خواهیم کرد. در ادامه، موقعیت ژئواستراتژیک و ژئواکونومیک خلیج فارس، اهداف استراتژیک آمریکا در خلیج فارس و استراتژ یهای نفتی این کشور در خلیج فارس مورد مطالعه قرار می گیرد.

پیروزی انقلاب اسلامی از مهمترین تحولاتی است که در طول سه دهه گذشته رفتار خارجی اسرائیل و سیاست های لابی مدافع آن (در آمریکا) را دست خوش تحول ساخته؛ تغییری که از یک سو باعث شد متغیر «تهدید ایران» در روابط میان این رژیم با آمریکا جایگاه ویژه ای یابد و از سوی دیگر، این تهدید به زمینه ای خاص برای تلاش های لابی یهود در مسیر تأثیرگذاری بر سیاست خاورمیانه ای واشنگتن تبدیل گردد. در این نوشتار سعی شده که بر مبنای مبحث نظری «امنیت هستی شناختی»، سه دوره تاریخی «پیروزی انقلاب اسلامی»، «دهه نود» و «مقطع پس از یازدهم سپتامبر» مورد بررسی قرار گیرد. در این بازخوانی برداشتی که در هر دوره نسبت به تهدید ناشی از ایران شکل گرفته، و عملکرد رژیم اسراییل و لابی حامی آن در آمریکا در مسیر مقابله با تهدید مزبور، مورد نظر بوده است. در این میان، بررسی ابعاد چند وجهی این رویکرد مقابله گرا در بستر مبارزه با تروریسم، بخش محوری این مقاله است.

انقلاب اسلامى ایران، بزرگ ترین و عمیق ترین انقلاب فرهنگی و فکرى عصر حاضر است. استکبار جهانی از روزهای اول پیروزی انقلاب توطئه ها و مبارزات خود علیه انقلاب اسلامی را آغازکرد. در این مقاله سعی ما بر آن است تا با روش توصیفی تحلیلی شیوه های مبارزاتی که جهان غرب و جبهه استکبار در طول این چهل سال علیه انقلاب اسلامی روا داشته است را بیان و راهبردهای مقابله با آن را با تکیه بر آیات قرآن و بیانات مقام معظم رهبری (مد ظله العالی) مورد تبیین و بررسی قرار دهیم. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد عمده شیوه های مبارزاتی دشمن علیه انقلاب اسلامی تهاجم نظامی به صورت کودتا و جنگ تحمیلی، تحریم اقتصادی و جنگ نرم در قالب جنگ روانی و ناتوی فرهنگی بوده است. راهبرد های انقلاب اسلامی در برابر این سه شیوه مبارزاتی عبارتند از: تقویت روحیه استکبار ستیزی و آمادگی و افزایش توان همه جانبه دفاعی ، مقاومت اقتصادی با انجام مولفه های آن همانند حمایت از کالای ایرانی در سه حوزه تولیدکننده ، مصرف کننده و مسئولین، رونق تولید، پرهیز از اسراف، تقویت سبک زندگی ایرانی اسلامی با الگوگیری از نهضت امام حسین علیه السلام، خودسازی و صبر و تقوا.