الگوهای ارتباط خانواده

هدف از این مطالعه، بررسی اثر واسطه ای انگیزش و خودگردانی تحصیلی در رابطه ی بین ادراک از الگوهای ارتباط خانواده و ادراک از ساختار کلاس با سرزندگی تحصیلی بود. در این مطالعه، 392 دانش آموز (205 دختر و 187 پسر) در مقطع متوسطه ی شهرستان پلدختر استان لرستان در سال تحصیلی 92-1391 شرکت داشتند که به روش خوشه ای تصادفی چندمرحله ای انتخاب شده بودند. مشارکت کنندگان نسخه ی فرزندان ابزار تجدیدنظر شده ی الگوهای ارتباطات خانواده، پرسشنامه ی ساختار کلاس، نسخه ی تجدیدنظر شده ی ارزیابی نگرش تحصیلی و پرسشنامه ی سرزندگی تحصیلی را تکمیل کردند. برای بررسی پایایی این ابزارها از آلفای کرونباخ و برای بررسی روایی آن ها از روش تحلیل عامل و همسانی درونی استفاده شد که ابزارها پایایی و روایی مطلوبی را نشان دادند. تحلیل داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل مسیر و مطابق با مراحل پیشنهادی بارون و کنی (1986) انجام شد. به طور کلی نتایج حاکی از آن بود که اول؛ الگوی ارتباطی گفت و شنود، جذابیت تکلیف و مرجعیت به صورت مستقیم قدرت پیش بینی سرزندگی تحصیلی را دارند. دوم؛ الگوی ارتباطی گفت و شنود، جذابیت تکلیف و مرجعیت، پیش بینی کننده ی مستقیم انگیزش و خودگردانی تحصیلی هستند. سوم؛ نتایج تحلیل مسیر از اثر واسطه ای انگیزش و خودگردانی تحصیلی حمایت کرد. یافته ها با توجه به پژوهش های پیشین به بحث گذاشته شده و پیشنهادهایی به منظور پژوهش بیشتر در این زمینه مطرح شده است.

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش الگوهای ارتباط خانواده و جو روانی- اجتماعی کلاس در اعتیاد به شبکه های اجتماعی مبتنی بر تلفن همراه بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر زاهدان بودند. 244 دانش آموز با روش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های الگوهای ارتباط خانواده کوئرنر و فیتز پاتریک، پرسشنامه جو روانی- اجتماعی کلاس فرایزر و پرسشنامه اعتیاد به شبکه های اجتماعی مبتنی بر تلفن همراه استفاده گردید. یافته ها نشان داد، هر دو بعد الگوهای ارتباط خانواده با اعتیاد به شبکه های اجتماعی رابطه منفی معنی دار دارند و همچنین از میان ابعاد جو روانی- اجتماعی کلاس، بعد اصطکاک و بعد رقابت با اعتیاد به شبکه های اجتماعی رابطه مثبت معنی دار و بعد همبستگی و انضباط رابطه منفی معنی داری داشتند. تحلیل رگرسیون گام به گام نیز نشان داد که متغیرهای، گفت وشنود، اصطکاک، همنوایی، رقابت و همبستگی، توانستند مجموعاً چهل ونه درصد واریانس اعتیاد به شبکه های اجتماعی را تبیین کنند؛ بنابراین با توجه به نتایج این پژوهش به خانواده ها می توان پیشنهاد کرد که هنگام تعامل با فرزندان راهبردهای مبتنی بر گفت وگو را اتخاذ کنند و معلمان نیز جو کلاس را به سمت همبستگی و تعامل سازنده هدایت نمایند.

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط الگوهای ارتباطی خانواده و ویژگی های سایکوپاتیک با آمادگی به اعتیاد با بررسی نقش واسطه ای بی اشتیاقی اخلاقی بود. روش: روش پژوهش، همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه آزاد بجنورد (2640 نفر) در سال تحصیلی 1401-1400 بود که با روش نمونه گیری در دسترس با استفاده از پرسشنامه آنلاین 200 نفر انتخاب شدند. ابزارها شامل پرسشنامه الگوهای ارتباطات خانواده، مقیاس ویژگی های سایکوپاتیک، مقیاس آمادگی به اعتیاد، و مقیاس بی اشتیاقی اخلاقی بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته ها: طبق یافته های مدل اثر مستقیم متغیر جهت گیری گفت و شنود بر آمادگی به اعتیاد منفی بود و اثر متغیرهای جهت گیری همنوایی، سایکوپاتیک، و بی اشتیاقی اخلاقی بر آمادگی به اعتیاد مثبت بود. همچنین، نقش میانجی بی اشتیاقی اخلاقی در رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده و ویژگی های سایکوپاتیک با آمادگی به اعتیاد تایید شد. نتیجه گیری: می توان بیان داشت وجود مشکلات الگوهای ارتباطی خانواده (گفت و شنود پایین و همنوایی بالا) و ویژگی های سایکوپاتیک می تواندآمادگی به اعتیاد را برای افراد به ارمغان آورد. همچنین، اگر بی اشتیاقی اخلاقی بالا باشد و با این دو متغیر همراه شود، می توان شاهد میزان بالایی از آمادگی به اعتیاد در نوجوانان و جوانان بود. این نتایج گام مهمی در جهت شناخت عوامل مؤثر در آمادگی به اعتیاد است و با شناسایی این علل می توان برنامه های درمانی و پیشگیرانه مناسب را به کار بست.