تئوری سازی داده بنیاد

وقوع انواع بحران ها در جوامع امروزی و لطمات و آسیب های فراوان آن ها باعث شده در چند دههی اخیر مدل های گوناگونی در حوزهی مدیریت بحران ارائه گردد، اما معمولاً مرحلهی پیش از بحران در این مدل ها مغفول واقع می شود. هدف این مقاله بررسی نقش رسانه های جمعی به عنوان قدرتمند ترین ابزار مدیریت افکار عمومی در مدیریت مرحلهی پیش از بحران و رسیدن به مدلی در این خصوص است. برای رسیدن به مؤلفه های این مدل افرادی که در حوزهی رسانه و مدیریت بحران هم خبر گی آکادمیک و هم خبرگی تجربی داشتند، برگزیده شدند و با آن ها مصاحبهی عمیق شد. با تجزیه و تحلیل این مصاحبه ها به روش تئوری سازی داده بنیاد، «مدل پروانه ای نقش رسانه ها در مدیریت مرحله پیش از بحران» طراحی شد. بر اساس این مدل، رسانه ها در مدیریت مرحلهی پیش از بحران پنج کارکرد اصلی رصد و پایش محیط، آموزش، هدایت افکار عمومی، اطلاع رسانی و ایجاد همبستگی عمومی دارند. یافته های این پژوهش نشان می دهد که رسانه ها می توانند در مدیریت مرحلهی پیش از بحران نقش به سزایی داشته باشند و لذا توصیه می شود با عمل بر اساس مدل ارائه شده به پیش بینی به موقع بحران، پیش گیری از آن و آمادگی برای مقابله با آن بپردازند

هدف این مقاله ارائه مدلی جامع برای همگانی شدن ورزش ایرانبود. پژوهشگرانبرایاینمنظوربهخبرگانحوزهورزش همگانی ایران مراجعه نمودندوازطریقمصاحبهعمیقبهجمع آوریاطلاعاتازآنهاپرداختند.سپس داده هایحاصلازبیست و نه مصاحبه بهروشتئوری سازی دادهبنیادکدگذاری و تجزیه و تحلیلگردید.نتیجه گروهبندیکدها،شانزده مولفه را در سه سطح زمینه ای، سازمانی و رفتاری نشان داد. براساس مدل ورزش همگانی ایران می توان عنوان کرد که سطح زمینه ای ورزش همگانی ایران که دو سطح دیگر در آن ریشه دارند شامل محیط و شرایط بیرونی است و بطور کلی سبب ساز سطوح سازمانی و رفتاری می باشد؛ سطح سازمانی، لایه بیرونی سطح رفتاری است و در برگیرنده مجموعه روابط منظم حاکم بر اجزای داخلی و عینی ورزش همگانی ایران است؛ سطح رفتاری عوامل مربوط به رفتار ورزشی مردم ایران با رویکرد سلامت است؛ رابطه بین این سطوح تنگاتنگ بوده و در ورزش همگانی ایران از هم جدایی ناپذیرند. درچنین رابطه ای، سطوح به شکل روابط سیستمی مداوم درحال تعامل می باشند؛ مدلارائهشدهمی تواندبهعنوانابزار تحلیلی ورزش همگانی ایران مبنای عمل قرار گیرد تا بگونه ای منطقی و اصولی به حل مشکلات این حوزه از ورزش پرداخت.

هدف این پژوهش ارائه مدل اندازه گیری نقش اقتصادی دولت در خصوصی سازی ورزش ایران است که به روش ترکیبی و از نوع طرح های تحقیق آمیخته اکتشافی بود. مرحله اول کیفی بود. با انجام 20 مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته، اطلاعات گردآوری، سپس داده ها کدگذاری و تجزیه وتحلیل شد. گروه بندی کدها 5 مؤلفه را نشان داد. مرحله دوم به صورت کمی و به روش مدلسازی معادلات ساختاری انجام گرفت. نمونه تحقیق 222 نفر بود که به صورت هدفمند انتخاب شدند. پرسشنامه محقق ساخته مشتمل بر 20 گویه به عنوان ابزار تحقیق تنظیم شد. روایی محتوایی پرسشنامه را 15 متخصص تأیید کردند و پایایی آن 920/0 شد. برای محاسبه اعتبار سازه و بررسی ساختار از تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی با نرم افزار SPSS و AMOS و برای محاسبه پایایی مقیاس ها و خرده مقیاس ها از آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج نشان داد تأثیر پنج مؤلفه اقتصادی بر خصوصی سازی ورزش معنا دار است. مؤلفه توسعه اقتصادی-اجتماعی با ضریب رگرسیونی 254/0 بالاترین تأثیر و در مرتبه های بعدی ثبات اقتصادی (216/0)، نظام رفاهی (129/0)، قدرت اقتصادی (121/0) و ساختار بازار و میزان رقابتی بودن آن (104/0) قرار دارند. خصوصی سازی ورزش نیازمند حل مشکلات اقتصادی، ایجاد فضای رقابتی و خداحافظی با مالکیت دولتی است.