خودکارآمدی تصمیم گیری شغلی

زمینه: سبک های دلبستگی الگوهای پایداری از روابط هستندکه از کودکی رفتار افراد را در سراسر زندگی تحت تاثیر قرار می دهند و به عنوان یکی از عوامل مهم هستند که نقش تعیین کننده ای در رشد فرد وایجاد شغل دارند. هدف:. هدف این مقاله پیش بینی خودکارمدی کاریابی و تصمیم گیری شغلی بر اساس سبک های دلبستگی می باشد.روش پژوهش: روش مورد استفاده در این پژوهش،توصیفی ازنوع همبستگی بود، جامعه این پژوهش عبارت است ازتمام دانشجویان دانشگاه اصفهان که در سال 93-92 مشغول به تحصیلی می باشند که ازمیان جامعه آماری نمونه ای به حجم180 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه سبک های دلبستگی هازن و شیور (1987)،خود کارآمدی کاریابی صالحی (1384) و خودکارآمدی تصمیم گیری شغلی بتز(1996)گرداوری شدند و با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان دادن که سبک های دلبستگی دوسوگرا و ایمن 49 درصد متغیر خودکارآمدی تصمیم گیری شغلی و 37 درصد متغیر خود کارامدی باور های کاریابی را پیش بینی می کنند.نتایج: از نتایج این پژوهش می توان استنباط کرد که سبک های دلبستگی نقش مهمی در پیش بینی خودکارامدی کاریابی و تصمیم گیری شغلی دارند .

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مشاوره شغلی توان مبنا بر خودکارآمدی تصمیم گیری شغلی، باورهای طرح ریزی شغلی و پریشانی شغلی در دانش آموزان پسر نابالغ شغلی انجام گرفت. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون–پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر نابالغ شغلی دوره متوسطه شهرستان رشتخوار در سال 1397بود. از جامعه فوق 27 نفر با توجه به معیارهای ورود و خروج از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. گروه آزمایشی طی چهار جلسه نود دقیقه ای مشاوره شغلی توان مبنا هفته ای یک جلسه را دریافت کردند و در این فاصله گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل بلوغ شغلی (CMI) ساویکاس و پروفلی (2011) ، خودکارآمدی تصمیم گیری شغلی (CDMSE_ SF) تایلور و بتز (1983) و مقیاس باور طرح ریزی شغلی (CPBM) برکوییتز و برزیلر (2015) و پرسشنامه پریشانی شغلی (CDS) کرید، هود، پراسکوا و مکرانسکی (2015) بود. داده ها با روش تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد بین دو گروه آزمایش و گواه از نظر خودکارآمدی تصمیم گیری شغلی و پریشانی شغلی تفاوت معناداری وجود دارد (01/0P<) و این تفاوت در طول زمان پایدار است(01/0P<). اما مشاوره شغلی توان مبنا تاثیری بر باورهای طرح ریزی شغلی دانش آموزان نابالغ شغلی نداشته است (05/0P>). بنابراین مشاوره شغلی توان مبنا روشی کارآمد برای افزایش میزان خودکارآمدی تصمیم گیری شغلی و کاهش پریشانی شغلی دانش آموزان نابالغ شغلی است.

هدف این مطالعه تعیین اثربخشی آموزش حرفه ای تربیت مربی پیش دبستانی بر خودکارآمدی تصمیم گیری شغلی و ابزار وجود داوطلبان مربیگری پیش دبستانی است. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون –پس آزمون و گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه داوطلبان مربیگری پیش دبستانی شهر مهاباد است که در دوره آموزش حرفه ای تربیت مربی پیش دبستانی دانشگاه پیام نور در سال ۱۳۹۸ شرکت کرده بودند و تعداد آنان ۱۹۷ نفر بود. تعداد ۴۰ نفر به روش نمونه گیری به صورت نمونه گیری نظام دار انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل ۲۰ جلسه (هر هفته دو جلسه) آموزش های تخصصی، فرم کوتاه مقیاس خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی بتز و همکاران (۱۹۹۶)، پرسش نامه خود ابرازی بزرگس الان گی، هالندورث و گالاس ی (۱۹۷۵) بود. پرسش نامه ها به صورت پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. داده ها با آزمون تحلیل واریانس و کوواریانس در نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۴ انجام گرفت. مداخله بر خودارزیابی، انتخاب هدف، اطلاعات شغلی و برنامه ریزی از مؤلفه های خودکارآمدی تصمیم گیری شغلی مؤثر بوده و تنها بر حل مسئله تأثیری نداشته است (۰۹/۰=P). مداخله بر ابراز وجود هم تأثیر گذاشته است (۰۵/۰> P). با توجه به این که آموزش حرفه ای بر خودکارآمدی تصمیم گیری شغلی و ابراز وجود تأثیر مثبت گذاشته است؛ لذا پیشنهاد می شود با آموزش تخصصی و حرفه ای زمینه موفقیت داوطلبان مربی پیش دبستانی را در شغل مد نظر فراهم کرد.

هدف: هدف پژوهش حاضر پیش بینی خودکارآمدی تصمیم گیری مسیر شغلی بر اساس هوش چندگانه و باور به مهارت ها با توجه به نقش تعدیل کننده دوره تحصیلی بود. روش: روش پژوهش توصیفی همبستگی از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانشجویان دانشگاه شهید باهنر کرمان در سال تحصیلی 1403-1402 به تعداد 14137 بود که از میان آنها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی 636 نفر انتخاب و به پرسشنامه های خودکارآمدی تصمیم گیری مسیر شغلی (بتز و همکاران، 1996)، هوش های چندگانه (گاردنر، 2002) و باور به مهارت ها (بتز وهمکاران، 1996) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون در نرم افزار spss نسخه 25 و مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار PLS نسخه 4 انجام شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که دوره تحصیلی در تأثیر هوش های چندگانه و باور به مهارت ها بر خودکارآمدی تصمیم گیری مسیر شغلی نقش تعدیل گری داشت (05/0< P). اثر هر دو متغیر باور به مهارت ها و هوش های چندگانه روی خودکارآمدی تصمیم گیری مسیر شغلی در گروه کارشناسی ارشد قوی تر از کارشناسی و دکتری است (05/0< P). نتیجه گیری: یافته های این مطالعه می توانند به سیاست گذاران و مشاوران شغلی کمک کنند تا برنامه های آموزشی و مشاوره ای مؤثرتری طراحی کنند که بر تقویت هوش های چندگانه و باور به مهارت ها متمرکز باشد. همچنین، توجه به تفاوت های دوره تحصیلی در این زمینه می تواند راهکارهای اختصاصی تری را برای دانشجویان در مراحل مختلف تحصیلی فراهم کند، که منجر به بهبود تصمیم گیری شغلی و افزایش خودکارآمدی در این زمینه خواهد شد.