ورزش های بومی و محلی

هدف از این پژوهش، طراحی الگوی توسعه ورزش های بومی و محلی (وربوم) با تأکید بر 3 جنبه احیا، ترویج و ارتقا در کشور می باشد. روش پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی بوده و به صورت پیمایشی انجام شده است. نمونه آماری پژوهش را 2983 نفر از دست اندرکاران هیأت های ورزش همگانی و ورزش روستایی کشور، اعضای هیأت علمی رشته تربیت بدنی دانشگاه ها و کارشناسان ورزشی شاغل در سازمان ها و دانشگاه های کشور تشکیل دادند. ابزارگردآوری داده ها، پرسش نامه ای محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت. داده ها توسط روش های آمار توصیفی و نیز تحلیل عاملی اکتشافی و مدل-سازی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که متغیرهای توسعه ای شامل احیا، ترویج و ارتقا، تأثیر معنا داری بر یکدیگر در ساختار الگو دارند. همچنین، متغیر احیا و متغیر ارتقا دارای تأثیر معناداری بر روی وضعیت موجود می باشند و وضعیت موجود نیز تأثیر معناداری بر روی اثرات توسعه وربوم دارد؛ لذا، در صورت اجرای مناسب مؤلفه های احیا و ارتقا انتظار می رود که شاخص های وضع موجود مانند نامناسب بودن میزان توسعه، برگزار نشدن مسابقات و تأکید بیش از حد بر ورزش قهرمانی، دستخوش تحولاتی گردد که به وضعیت مطلوب نزدیک تر شود. وضعیت موجود نیز به طور معناداری باعث ظهور و بروز اثرات مفید توسعه وربوم می گردد. تمامی مراحل در الگوی توسعه وربوم، در محیطی متشکل از 8 عامل اثرگذار قرار دارد و از آن ها تأثیر می پذیرد.

هدف این پژوهش، تدوین استراتژی های توسعه ورزش روستایی با تأکید بر ورزش های بومی و محلی بود. اجرای این پژوهش براساس روش تحلیل سلسله مراتبی[1]AHP است. این روش بر ریاضی مبتنی است و پرسشنامه آن به کمک نخبگان پر شد. برای تجزیه وتحلیل و حصول نتایج از داده های جمع آوری شده از نرم افزار Expert Choice استفاده شد. نتایج نشان داد که استراتژی های SO با وزن نهایی 368/0 در رتبه اول و پس از آن استراتژی های WO با وزن نسبی 281/0 در رتبه دوم و استراتژی های ST با وزن نسبی 196/0 در رتبه سوم و استراتژی های WT با وزن نسبی 156/0در رتبه چهارم اهمیت قرار دارد. بدین ترتیب بهترین استراتژی ها شامل احیا، حفظ، نگهداری و گسترش محیط های فیزیکی طبیعی با استعدادهای گوناگون در روستاها، برگزاری المپیادهای ورزش های بومی- محلی (هر سال به میزبانی یک یا چند روستای مجاور)، تأسیس اقامتگاه های طبیعی برای بوم گردی (اکوتوریست ها)، راه اندازی کارناوال های ورزشی- شادی در مناطق گوناگون روستایی، قانونمند کردن ورزش های روستایی و تدوین آیین نامه برای آنها و تصویب آنها در فدراسیون ورزش های بومی- محلی است. [1]. Analytic Hierarchy Process

 هدف: هدف عمده این تحقیق، شرح و توصیف کارکردهای مهم ورزش های بومی و محلی در توسعه ورزش مناطق روستایی شهرستان کرمانشاه با بهره گیری از نظریه بنیانی است. روش شناسی: این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش، کیفی است. جامعه تحقیق شامل تمام افراد روستایی شهرستان کرمانشاه بود. متناسب با طبیعت تحقیقات کیفی که از نمونه گیری آماری تبعیت نمی کند، در این پژوهش از نمونه گیری هدفمند استفاده شد. معیار توقف نمونه گیری، تکراری شدن داده ها یا اشباع اطلاعاتی و عدم دستیابی به داده جدید دیگری بود. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که آموزش و تمرین مهارت های مختلف، برخورداری ورزش های بومی و محلی از تنوع و گوناگونی، سهولت انجام ورزش های بومی و محلی، پیوند با ساختارهای فرهنگی روستا، قابلیت سازگاری بالا با شرایط جامعه امروزی، جلوگیری از انحرافات اجتماعی در جوانان، وجود زمینه برگزاری جشنواره های ورزشی بومی و محلی، به عنوان مهم ترین مزیت ورزش های بومی و محلی شهرستان کرمانشاه برای توسعه ورزش روستایی محسوب می شوند. نتیجه گیری: به منظور توسعه ورزش در میان اقشار مختلف جامعه روستایی، پیشنهاد می شود بازی ها و ورزش های بومی و محلی معرفی و شناسایی شوند و برنامه ریزی دقیقی در سطح استراتژیک و عملیاتی صورت گیرد تا علاوه بر احیاء این ورزش ها و حفظ اصالت فرهنگ اصیل ایرانی و تداوم آن در سطح جامعه، گامی مؤثر در جهت غنی سازی اوقات فراغت روستاییان و خانواده های آن ها و ارتقای سطح سلامت جسمی و روانی روستاییان برداشته شود.