گورستان خرم آباد

سکاها به عنوان یکی از مهم ترین اقوام، در هزاره اول قبل از میلاد، در مطالعات تاریخی و باستان شناسی ایران اهمیت بسزایی دارند. این قوم در برهه ای از تاریخ ایران، یعنی دوره مادها، وارد ایران شدند و برای مدتی کوتاه، قسمت هایی از شمال غرب ایران را تحت تسلط خود درآوردند. مطالعات میدانی باستان شناختی، در مطالعات سکا شناسی دنیا، نقش مهمی ایفا می کنند. چندی پیش یکی از اولین مدارک متقن از حضور تاریخی اقوام سکایی در ایران، از یک حفاری علمی در گورستان خرم آباد مشگین شهر، در استان اردبیل به دست آمده است. این مقاله به بررسی نتایج و کشف های این حفاری پرداخته است؛ سپس به واسطه آن ها حضور سکاها را در ایران، با در نظر گرفتن منابع تاریخی، تبیین کرده است. این کشف ها مربوط به آیین تدفین سکایی و اهمیت تدفین اسب، به همراه اشیای منحصر به فرد نوع سکایی، به عنوان هدایا برای بزرگزاده سکایی هستند. این کشف ها نشان می دهند که گفته های هرودوت درباره آیین تدفین باشکوه سکایی، در ایران نیز رایج بوده است؛ همچنین، سلطه سکاها را بر غرب آسیا که برخی از پژوهشگران در نوشته های خود، با شک و تردید بدان نگریسته اند، اثبات می کند؛ پس می توان نتایج این کشف ها را با نتایج سایر کشف های مراسم تدفین سکایی، در نقاط مختلف دنیا مقایسه کرد.

مقاله حاضر، یکی از یافته های تدفینی گورهای سلطنتی اقوام کوچ رو سکایی را مورد مطالعه قرار داده است. گورستان خرم آباد مشگین شهر -که به تازگی مورد کاوش علمی باستان شناسان قرار گرفته است- براساس یافته های باستان شناختی، متعلق به اقوام سکایی است. مهره های تزیینی در اشکال و رنگ های متنوع، یکی از جالب ترین هدایای تدفینی قبور این گورستان به شمار می آید. این مهره ها -که در اشکال متنوعی چون مستطیلی، مثلثی، استوانه ای، دیسکی شکل، دانه تسبیحی و ... هستند- از جنس های مختلفی چون طلا، مفرغ، عقیق، شیشه، سنگ و گِل ساخته شده اند. این مهره ها، نشانگر مهارت و تخصص هنرمندان سکایی در امر مهره سازی است و اشکال استاندارد و ماهرانه این مهره ها، حاکی از تولید انبوه آن ها در کارگاه های مخصوص مهره سازی است. اشکال منظم برخی از آن ها، نشان دهنده استفاده از روش قالب گیری برای ساخت آن هاست، با این حال، در بین آن ها نمونه هایی نیز با دست فرم داده شده اند. روی برخی از این مهره ها، تزییناتی دیده می شود که به نظر می رسد، قبل از خشک شدن آن ها، انجام پذیرفته است. به طور کلی شیوه ساخت و پرداخت این مهره ها، سبک خاصی از هنر مهره سازی را در غرب آسیا به نمایش می گذارد که فراتر از هنر یک جامعه کوچرو است. شیوه انجام پژوهش حاضر، مبتنی بر اطلاعات میدانی و کتابخانه ای است.