شاخص های متابولیکی

مقدمه و هدف: آنزیم های کبد جزء پارامترهای بیوشیمیایی کلینیکی عملکرد کبد در تمرینات عضلانی بوده و آنزیم های آسپارتات آمینو ترانسفراز(AST)  و آلانین آمینو ترانسفراز (ALT) شاخص صدمه کبد در فعالیت های ورزشی می باشند. از این رو هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر تغییرات آسپارتات آمینو ترانسفراز، آلانین آمینو ترانسفراز و شاخص های متابولیکی زنان یائسه مبتلا به  دیابت نوع 2 بود.مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بوده و با طرح پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. 40 نفر از زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع 2 با میانگین سنی 60-55 سال به طور تصادفی ساده در دو گروه تمرین هوازی (20 نفر) و کنترل (20 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرین هوازی به مدت 8 هفته، پنج جلسه در هفته به مدت 60 دقیقه با شدت 50 الی 75 درصد ضربان قلب ذخیره اجرا شد. در پیش آزمون و پس آزمون سطح ALT و AST و همچنین فاکتورهای نیمرخ چربی اندازه گیری شد. داده ها توسط آزمون تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 تحلیل گردید.یافته ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که در گروه تمرین هوازی در مقایسه با گروه کنترل، میزان ALT و AST به طور معنی داری کاهش داشت (0.05>P). در گروه تمرین هوازی میزان HDL نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری نشان داد (0.05>P). همچنین میزان تری گلیسیرید، کلسترول و LDL در گروه تمرین هوازی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت (0.05>P). بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد انجام تمرینات هوازی نقش به سزایی در بهبود و یا کاهش بیماری های کبد در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2دارد ؛ اما تا رسیدن به یک استراتژی درمان واحد و موثرترین راه نیاز به مطالعات بیشتری است.

مقدمه: ویسفاتین پروتین مترشحه از بافت چربی است، مطالعات ارتباط مستقیم بین سطوح ویسفاتین پلاسما و دیابت نوع 2 را نشان داده اند، اما تاثیر تمرینات ورزشی بر سطوح این هورمون نامشخص است. هدف تحقیق حاضر، بررسی تغییرات ویسفاتین پلاسما و شاخص های متابولیکی به دنبال تمرین هوازی در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود. مواد و روش ها:40 نفر زن مبتلا به دیابت نوع 2 (میانگین سنی 26/5±88/58 سال و شاخص توده بدنی 69/3±25/32 کیلوگرم/مترمربع)، به شیوه ی در دسترس و با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند.20 آزمودنی در گروه هوازی(12 هفته، 3 جلسه/هفته، 50-20 دقیقه و با شدت 60 تا 80 درصد ضربان قلب بیشینه) و 20 نفر در گروه کنترل (فاقد هر گونه فعالیت بدنی) قرارگرفتند. نمونه های خونی قبل و بعد از 12 هفته مداخله جمع آوری و جهت بررسی سطوح پلاسمایی ویسفاتین، انسولین، هموگلوبین گلیکوزیله(HbA1c)،گلوکز، تری گلیسیرید(TG)، کلسترول(CHOL)، لیپوپروتین با دانسیته بالا(HDL-c) و لیپوپروتین با دانسیته پایین(LDL-c) مورد استفاده قرار گرفت. داده های بدست آمده با از نرم افزار SPSS نسخه 21 و با سطح معنی داری 05/0> α تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که 12 هفته تمرین هوازی موجب کاهش معنی دار ویسفاتین،گلوکز، HbA1c، CHOL،TG و LDL-c شد. هم چنین شاخص های وزن، درصد چربی، شاخص توده بدنی و نسبت محیط کمر به لگن در گروه هوازی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت. نتیجه گیری: کاهش معنی دار ویسفاتین پلاسما به دنبال تمرین هوازی احتمالا ناشی از کاهش مقادیر شاخص های تن سنجی و بهبود شاخص های گلیسمی و نیمرخ لیپیدی است.