مسئولیت پذیری زیست محیطی

این پژوهش به بررسی مطالعات دینداری با مسئولیت پذیری زیست محیطی در جمهوری اسلامی ایران با استفاده از رویکرد فراتحلیل می پردازد. جامعه آماری پژوهش، شامل پایان نامه های کارشناسی ارشد، دکترا و مقالات مرتبط با دینداری و مسئولیت پذیری زیست محیطی بود که تعداد 17 مطالعه با استفاده از روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند به عنوان نمونه وارد فرایند فراتحلیل شدند. ضریب اندازه اثر با به کارگیری نرم افزار CMA2 ارزیابی قرار شد. نتایج نشان داده است اندازه اثر مطالعات دینداری با مسئولیت پذیری زیست محیطی معادل 301/0 به دست آمده است که براساس معیار کوهن در حد متوسط تفسیر می شود. نتایج پژوهش همچنین نشان داده است که هر چقدر از زمان انقلاب اسلامی ایران می گذرد میزان رابطه دینداری با مسئولیت پذیری زیست محیطی در حال افزایش است و این نشان می دهد که دینداری از مهم ترین متغیرهای مرتبط با مسئولیت پذیری زیست محیطی در جمهوری اسلامی ایران می باشد، و نشان از اهمیت دینداری در بروز رفتارهای محافظت از محیط زیست در میان افراد جامعه می باشد. همچنین نتایج پژوهش نشان داده است که دینداری در میان پژوهش هایی که مکان انجام آنها شهرستان های کشور بوده است در قیاس با پژوهش هایی که مکان انجام آنها مراکز استان ها یا شهر تهران بوده است رابطه بیشتری را با مسئولیت پذیری زیست محیطی نشان داده است که نشان می دهد که متغیر مکان جغرافیایی انجام پژوهش به عنوان متغیر تعدیل گر در این رابطه مؤثر می باشد.

این مقاله، با هدف «بررسی مسئولیت پذیری اجتماعی جوانان و عوامل فرهنگی و اجتماعی موثر بر آن» تدوین شده است. چارچوب نظری مقاله با رویکرد تلفیقی، و با استفاده از نظریه های وبر، دورکیم، پارسونز، بوردیو و رس تدوین شده است. روش تحقیق ، پیمایش و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بوده است. جامعه آماری پژوهش جوانان (29-20) شهر همدان در سال 1390 بوده اند. نمونه آماری با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ایی چند مرحله ای،  معین و داده های تحقیق با مراجعه مستقیم به درب خانه ها گردآوری شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که، مسئولیت پذیری اجتماعی جوانان شهر همدان در مجموع  متوسط می باشد. میزان مسئولیت پذیری جوانان در ابعاد اقتصادی، سیاسی، جامعه ایی و فرهنگی متفاوت است. کمترین مسئولیت پذیری جوانان در بُعد سیاسی است. همچنین بین سطوح احساسی و رفتاری مسئولیت پذیری نیز تفاوت وجود دارد. تجزیه و تحلیل اطلاعات، مؤید فرضیه های تحقیق بوده و روابط معنادار متغیر های مستقل اصلی پژوهش – عام گرایی، اعتماد اجتماعی، استفاده از رسانه های جمعی، دینداری، پایگاه و قومیت - را نشان می دهد. در این بین، متغیر عام گرایی، بیشترین قدرت تبیین و اثرگذاری را بر مسئولیت پذیری اجتماعی داشته است.

هدف از پژوهش حاضر، سنجش میزان مطلوبیت استفاده از تبلیغات سبز مبتنی بر ارزش های بومی در مدیریت اماکن ورزشی و همچنین تعیین شیوه های استفاده از این تبلیغات بود. این پژوهش از دسته تحقیقات کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده ها در زمره پژوهش های پیمایشی- توصیفی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مدیران اماکن ورزشی سرپوشیده یزد بود (600 نفر). نمونه آماری براساس جدول مورگان، 234 مدیر بودند که به صورت تصادفی ساده  انتخاب شدند. ابزارجمع آوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته بود که پس از تایید روایی و پایایی مورد بهره برداری قرار گرفت. روایی سازه پرسشنامه با استفاده از معادلات ساختاری و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ تایید شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از نرم افزارهای Spss V26 و Smart PLS 3 استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که کاهش آلودگی صوتی مبتنی بر ارزش های بومی، افزایش فضای سبز مبتنی برارزش های بومی، دفع زباله و نخاله ساختمان مبتنی بر ارزش های بومی و صرفه جویی انرژی مبتنی بر ارزش های بومی عوامل موثر بر شیوه های تبلیغات سبز اماکن ورزشی می باشند که از این 4 عامل بیشترین توجه مربوط به شاخص «دفع زباله و نخاله ساختمان» (با میانگین 06/3) و کم ترین توجه مربوط به شاخص «افزایش فضای سبز»(با  میانگین 18/2) می باشد که در رتبه چهارم قرار دارد. می توان گفت برای دست یابی به توسعه پایدار لازم است که استفاده از شیوه های به تصویر کشیدن مسئولیت پذیری افزایش فضای سبز مبتنی بر ارزش های اخلاقی، ملی و تاریخی و ارزش های زندگی مدرن در مدیریت اماکن ورزشی دیده شود.