دفاع دانش بنیان

تغییر و تحولات حوزه های تهدید و دفاع، در طول تاریخ همواره متاثر از سطح دانش و تفکر و درنتیجه رشد فناوری زمان خود بوده اند. باگذشت زمان، توسعه روزافزون دانش جنبه های مختلف زندگی بشر را دربرگرفته و سازمان های دفاعی و نیروهای نظامی و به تبع آن جنگ ها نیز از این قاعده مستثنی نبوده اند به گونه ای که در عصر حاضر شاهد دانش بنیان شدن عرصه های مختلف دفاع و نبرد هستیم. این تحقیق باهدف طراحی مدل بومی دفاع دانش بنیان در برابر تهدیدات نظامی آینده با تاکید بر ویژگی ها و عوامل الزام آور انجام شده که از نوع کاربردی- توسعه ای به روش توصیفی می باشد. رابطه ی بین ویژگی های تهدیدات آینده و عوامل زمینه ساز  و الزام آورِ دفاع و دفاع دانش بنیان به عنوان پیش فرض لحاظ می گردد. گردآوری اطلاعات به روش میدانی و کتابخانه ای، تجزیه تحلیل آن ها با رویکرد آمیخته با استفاده از نرم افزارهای آماری و ارائه مدل معادلات ساختاری با نرم افزار آموس انجام گردید. براساس یافته ها، ضمن تایید فرضیه و معناداری ارتباط متغیرها با یکدیگر، در مدل ارائه شده انتهای مقاله؛ ازیک سو، مهم ترین ویژگی های تهدیدات آینده با بیشترین اثر را بر دفاع دانش بنیان شامل؛ تحول در جمع آوری اطلاعات و حسگر ها، تبادل و پردازش اطلاعات؛ دانش محوری، دقت و هوشمندی؛ اهمیت روزافزون فرماندهی و کنترل؛ و از سوی دیگر مهم ترین ویژگی های دفاع دانش بنیان که بیشترین تأثیر را بر روی نوع تهدیدات آینده خواهند داشت عبارت اند از؛ مردم پایه و همه جانبه بودن دفاع، تاکید بر سامانه های فرماندهی و کنترل یکپارچه هوشمند با بهره گیری از سامانه های تصمیم یار و تصمیم ساز و همچنین تأثیر محور بودن دفاع.

از نیمه قرن بیستم، دانش به مهم ترین عامل تحول در وجوه مختلف حیات بشر بدل شده است، این دگرگونی ها در ساحت اقتصاد و دفاع به ظهور الگوهای اقتصاد دانش بنیان و دفاع دانش بنیان انجامید و متعاقباً قدرت ملی سیمای جدیدی یافت. با مدنظر قراردادن نکته فوق، هدف این مقاله فهم تحولات صورت گرفته در عرصه اقتصاد و دفاع در عصر دانایی است تا با تعامل هرچه بهتر میان آنها بر قدرت ملی ایران افزوده شود. مقاله حاضر در چارچوب چندمتغیره رَند که مختص تحلیل و ارزیابی قدرت ملیِ دانش بنیان است انجام شده است. ارزیابی دانش محوری نیز مبتنی بر روش KAM صورت گرفته است. با ارزیابی شاخص ها و مولفه ها درمی یابیم که باوجود چند دهه سیاست گذاری و ورود اقتصاد دانش محور و دفاع دانش بنیان به اسناد بالادستی کشور ازجمله برنامه های پنج ساله توسعه از برنامه چهارم به بعد، اما میزان تحقق دانش محوری در بخش اقتصاد و دفاع کشور نامطلوب بوده و کماکان جایگاه ایران در میان کشورهای جهان نامناسب است. همچنین نتایج تحلیل های کمّی و خروجی برنامه های توسعه در چارچوب روش شناختی فوق الذکر، بیانگر آن هستند که تلاش های صورت گرفته تاکنون عمدتاً بر متغیرهای منابع ملی و توانمندی نظامی به صورت جزیره ای و جدا از هم متمرکز بوده است، حال آنکه مؤلفه های عملکرد ملی بیشترین نقش را در تبدیل قابلیت های ملی به توانمندی نظامی و در نتیجه ارتقای قدرت ملی دارند. از این رو جهت گیری اصلی سیاست ها می بایست بر بهبود مؤلفه های عملکرد ملی که نقش حلقه واسط میان اقتصاد دانش بنیان و دفاع دانش بنیان را ایفا می کنند تغییر کند.