مهارت های بین فردی

پژوهش حاضر با هدف شناسایی مهارت های اجتماعی بین فردی مورد نیاز دانش آموزان کم توان ذهنی از دیدگاه والدین، معلمان و متخصصان صورت گرفت. روش پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی بود که طی آن در ابتدا با مطالعه کتابخانه ای و سپس با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته، مهارت های بین فردی دانش آموزان کم توان ذهنی شناسایی گردید. بدین منظور 151 نفر از والدین، 144 نفر از معلمان و 42 نفر از متخصصان به عنوان نمونه های آماری انتخاب شدند. نمونه گیری از جامعه والدین و معلمان به روش خوشه ای و نمونه گیری از جامعه متخصصان به روش هدفمند صورت گرفت. پرسش نامه مورد نظر بعد از مطالعه مقدماتی و به دست آوردن شاخص های روان سنجی، در اختیار افراد مورد مطالعه قرار گرفت. در تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد. مهارت های اجتماعی مورد نیاز دانش آموزان کم توان ذهنی در پانزده مهارت مشخص گردید. همچنین نتایج نشان داد که بین نظرات والدین، معلمان و متخصصان تفاوت وجود دارد.

هدف این پژوهش شناسایی اثربخشی آموزش مهارت های مقابله با رویکرد اسلامی، بر حوزه سازگاری روان شناختی در مؤلفه های انطباق پذیری و مهارت های بین فردی و تاب آوری همسران جانبازان می باشد. پژوهش از نوع شبه آزمایشی و جامعه مورد مطالعه 70 نفر از همسران جانبازانی که فرزندشان در مدرسه ابتدایی پسرانه شاهد ناحیه 5 مشهد، سال تحصیلی 91-92 مشغول به تحصیل هستند. پرسش نامه تاب آوری کانر- دیویدسون و هوش هیجانی بار- آن، توسط همه 70 نفر تکمیل شد، سپس 30 نفر که پایین ترین نمره کسب نمودند، انتخاب و به روش تصادفی ساده به دو گروه گواه و آزمایش تقسیم شدند. برای گروه آزمایش، 10 جلسه آموزش مهارت های مقابله با رویکرد اسلامی برگزار گردید و سپس از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، آزمون تحلیل کوواریانس و همبستگی پیرسون انجام گرفت. تحلیل کوواریانس در سطح 01/ 0 معنادار است. این امر نشان می دهد که آموزش بر تاب آوری، مهارت های بین فردی و انطباق پذیری در همسران جانبازان اثربخش بوده است. همچنین اجرای آزمون همبستگی رابطه معناداری را بین متغیرها نشان داد. با توجه به نتایج این پژوهش، آموزش مهارت های مقابله با رویکرد اسلامی، جهت افزایش تاب آوری و انطباق پذیری و مهارت های بین فردی برای همسران جانبازان پیشنهاد می شود. این امر می تواند در ارتقای سطح سازگاری، بهداشت روانی و توانمندسازی آنها در مقابله با مشکلات مؤثر باشد.

پژوهش های فراوانی پیرامون اضطراب در کلاس های زبان انگلیسی و نیز در مورد هوش هیجانی افراد در موقعیت های مختلف به انجام رسیده است. هدف اصلی این تحقیق، بررسی این موضوع بود که آیا ارتباط خاصی بین مهارت های هوش هیجانی (مانند مهارت های بین فردی ، درون فردی و مدیریت استرس) و میزان اضطراب زبان آموزان ایرانی وجود دارد یا نه. افراد مورد تحقیق شامل 152 نفر از دانشجویان دختر و پسر زبان انگلیسی (ترم اول و دوم) از دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز بودند که بصورت اتفاقی انتخاب شدند. به منظور تعیین سطح اضطراب در کلاس های زبان و مهارت های هوش هیجانی ،محقق دو پرسشنامه آزمون اضطراب کلاس زبان (حورویتزHorwitz ) و آزمون هوش هیجانی (بارنBar-on ) را بکار برد. براساس یافته های این پژوهش، بطور کلی بین اضطراب یادگیری زبان و مهارت های هوش هیجانی، ارتباط معنی دار وجود دارد. مطابق نتایج این تحقیق، همبستگی منفی میان اضطراب و تمامی زیر مهارت های انتخابی هوش هیجانی (به غیر از روابط بین شخصی) وجود دارد. این تحقیق نشان داد که تفاوت نمرات میانگین اضطراب بین دانشجویان دختر و پسر معنی دار نمی باشد. همچنین براساس یافته های این پژوهش، تفاوت نمرات میانگین هوش هیجانی در میان دانشجویان دختر و پسر به جز مهارت های مدیریت استرس، خود شکوفایی و تحمل استرس که در آنها تفاوت معنی دار بوده است در سایر موارد معنی دار نمی باشد.

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش تنظیم هیجان و آموزش مهارت های بین فردی بر شایستگی روانی-اجتماعی دانشجویان آموزشکده فنی و حرفه ای دختران ارومیه بوده است. روش پژوهش حاضر با توجه ماهیت آن از نوع نیمه تجربی است.جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر آموزشکده فنی دخترانه ارومیه در مقاطع کاردانی و کارشناسی به تعداد 1200 نفر در سال تحصیلی97-96 بود که 90 دانشجو به عنوان نمونه در سه گروه آزمایش 1، آزمایش2 و گروه کنترل انتخاب شدند. گروه آزمایش 1 و 2 به مدت 16 جلسه 60 دقیقه ای آموزش دیدند و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند و پرسشنامه شایستگی روانی- اجتماعی (SECQ) در بین دوگروه آزمایش و یک گروه کنترل اجرا شدند، تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون کواریانس چندمتغیره انجام شد. یافته ها نشان داد بین اثربخشی تنظیم هیجان با آموزش مهارت های ارتباطی بین فردی بر میزان شایستگی روانی-اجتماعی و زیر مؤلفه های آن (خودآگاهی، آگاهی اجتماعی، مدیریت خود، تصمیم گیری مسئولانه، مهارت های ارتباطی) دانشجویان تفاوت وجود دارد (05/0>P) و میانگین نمرات اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بیشتر از آموزش مهارت های ارتباطی بین بر میزان شایستگی روانی- اجتماعی و زیر مؤلفه های آن بوده است.

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش خویشتن داری بر مهارت های بین فردی و عملکرد تحصیلی دختران نوجوان بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش نیز دانش آموزان دختر مقطع متوسطه منطقه 11 شهر تهران بودند که با روش نمونه گیری در دسترس 60 دانش آموز انتخاب و در دو گروه آزمایش (30 نفر) و گواه (30 نفر) به صورت تصادفی کاربندی شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه مهارت بین فردی ماتسون (1983) و عملکرد تحصیلی فام و تیلور (1999) بود؛ گروه آزمایش 7 جلسه 60 دقیقه ای تحت آموزش خویشتن داری قرار گرفتند و گروه گواه در طول این مدت در انتظار آموزش ماندند. داده ها با استفاده از واریانس اندازه های مکرر تحلیل شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که آموزش خویشتن داری بر مهارت های بین فردی (0/001=F=11/92, P) و عملکرد تحصیلی (0/001=F=19/14,P) مؤثر است و این تأثیر در مرحله پیگیری پایدار بود. نتیجه گیری: بر این اساس آموزش خویشتن داری می تواند به عنوان یک روش مداخله ای مفید جهت افزایش مهارت های بین فردی و عملکرد تحصیلی و در نتیجه کارآمدی بهتر دانش آموزان به کار رود.

مقدمه و هدف: در قرن بیست و یکم، توسعه ی مهارت های رهبری مدارس از بزرگ ترین و مهم ترین جنبه های  حیات مدرسه در تعالی مدرسه و توسعه دستاوردهای فراگیران آن، از الزامات است. از این لحاظ ارتقای کیفی و ایجاد تحولات بنیادین در مدارس، نه تنها به کیفیت و صلاحیت های مدیریتی و تخصّصی مدیران بستگی دارد، بلکه به میزان بسیار زیادی نیز متاثر از مهارت های رهبری آن ها نیز هست. هدف از پژوهش حاضر، شناسایی مهم ترین ابعاد مهارت های رهبران آموزشی در مدارس است. روش شناسی پژوهش: پژوهش حاضر، با روش آمیخته اکتشافی انجام شد. جامعه آماری در بخش کیفی شامل اساتید دانشگاهی دارای دستاورد علمی در حوزه رهبری و مدیریت آموزشی؛ و در بخش کمّی، تعداد 200 نفر از مدیران با سابقه مدارس متوسطه شهرستان گرمسار در سال تحصیلی 99-98 بود. روش نمونه گیری در بخش کیفی از نوع گلوله برفی و حجم نمونه با اشباع نظری، 15 نفر تعیین شد. ابزار گردآوری داده ها در بخش کیفی، مصاحبه نیمه ساختار یافته و در بخش کمّی، پرسشنامه ساختارمند بود که اعتبار آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (82/0) تائید شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، در بخش کیفی از روش های کدگذاری باز، محوری و گزینشی و در بخش کمّی با استفاده از آزمون فریدمن انجام شد. یافته ها: از میان ابعاد مهارت های رهبران آموزشی، مهارت های بین فردی بترتیب دارای بیشترین اولویت و مهارت های فردی و رفتاری، سازمانی و حرفه ای-تخصصی به ترتیب در رتبه های بعدی طبقه بندی شدند. در نهایت، توجه به ابعاد مهارت های رهبری آموزشی و اولویت آن ها در انتخاب، انتصاب و حتی ارزیابی عملکرد، همچنین تدوین برنامه ها و محتوای آموزشی مرتبط با پودمان های مهارت افزایی رهبران مدارس، پیشنهاد گردید. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد در میان ابعاد مهارت های رهبران آموزشی در مدارس، نقش مهارت های بین فردی رهبران آموزشی از طریق ایجاد تغییر، کارآفرینی، جلب مشارکت، مدیریت و اجرای سیاست ها، به بهترین وجه می تواند منجر به ایجاد تغییرات مطلوب بر عوامل کلیدی اثرگذار بر فرایندهای یاددهی و یادگیری در بافت نظام آموزشی از طریق اثر بر عواملی چون انگیزه های بیرونی معلمان، جو حاکم بر مدرسه و خودکارآمدی و مثبت اندیشی کادر آموزشی در مدرسه عمل کند.