ادراک دیداری و شنیداری

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثرگذاری تمرین های حرکتی ظریف بر ادراک دیداری و شنیداری در کودکان دارای ناتوانی یادگیری در شهر زرین شهر بود. پژوهش حاضر طرحی نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل داشت. نمونه آزمایشی شامل تعداد 30 نفر از کودکان پسر ودختر دارای اختلال یادگیری در سال 1401-1400 در مدارس شهر زرین شهر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایشی و گواه قرار گرفتند گروه آزمایشی به مدت 15 جلسه ی 45 دقیقه ای تحت آموزش تمرینات حرکتی ظریف به صورت گروهی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس اختلال یادگیری، ادراک دیداری و شنیداری، برای کودکان دارای اختلال یادگیری، انجام تمرینات و گرد آوری داده ها به صورت حضوری و با رعایت پروتکل بهداشتی و فاصله انجام شد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره در دو مرحله پس آزمون و کنترل، تمرینات حرکتی بر ادراک دیداری و شنیداری در سطح معناداری p<0/05 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که تمرینات حرکتی تأثیر مثبتی و معنی داری بر ادراک و شنیداری دارد. بر اساس نتایج این مطالعه، به نظر می رسد با تمرینات حرکتی ظریف می توان عوارض ناشی از اختلال یادگیری در کودکان را کاهش بدهد.

با توجه به اینکه کودکان نارساخوان بیش از کودکانی که خواننده های متوسط یا بالاتر از متوسط اند، در روان خوانی و درک مطلب مشکل دارند، لذا هدف از این پژوهش تاثیر برنامه آموزش ادراک دیداری- شنیداری بر مهارت روان خوانی و درک مطلب دانش آموزان نارساخوان بود. در این پژوهش کاربردی از طرح پژوهش، تک آزمودنی و از نوع طرح چند خط پایه ای با آزمودنی های مختلف استفاده شد. جامعه آماری مورد بررسی در این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان با اختلال خواندن در پایه دوم ابتدایی که در سال تحصیلی 99-1398 به مرکز اختلالات یادگیری سلامت شهرستان تنکابن مراجعه نمودند بود. نمونه شامل سه نفر دانش آموز با اختلال خواندن است که به شیوه در دسترس  انتخاب شدند که در مدارس مختلف مشغول تحصیل بودند. ابتدا آزمون وکسلر کودکان WISC-IV، آزمون خواندن و نارساخوانی (نما) و آزمون محقق ساخته درک مطلب تکمیل شد. برگزاری جلسات توسط پژوهشگر انجام شد، پس از اتمام جلسه پانزدهم، و 1 ماه پس از آن (به منظور بررسی پایداری اثر بخشی برنامه آموزشی) پرسشنامه ها مجدداً توسط کودکان هر دو گروه تکمیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش ادراک دیداری- شنیداری مهارت روان خوانی و درک مطلب را در همه آزمودنی ها ارتقا داده است. بنابراین به نظر می رسد که برنامه آموزش ادراک دیداری شنیداری روش مداخله مناسبی برای بهبود روان خوانی و درک مطلب است ، بنابراین  می توان در کنار سایر برنامه های مداخله ای و درمانی اثر بخش از این برنامه  را برای ارتقاء سلامت دانش آموزان نارساخوان استفاده نمود.