مسئولیت اجتماعی دیجیتال

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر مسئولیت اجتماعی دیجیتال بر عملکرد مسئولیت اجتماعی شرکت و عملکرد استراتژیک بر اساس نقش میانجی مشارکت مشتری شرکت های کوچک و متوسط با فناوری پیشرفته در استان تهران انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش کلیه صاحبان و مدیران شرکت های کوچک و متوسط با فناوری پیشرفته در استان تهران بودند که تعداد 384 نفر از میان آنان به عنوان نمونه در نظر گرفته شد که به همین تعداد پرسشنامه جهت پاسخگویی در میان آنها توزیع و جمع آوری گردید. اطلاعات جمع آوری شده از پرسشنامه های پژوهش به وسیله نرم افزارهای SPSS24 و AMOS24 با استفاده از مدل سازی مع ادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل فرضیه های تحقیق نشان داد که مسئولیت اجتماعی دیجیتال تأثیر مثبت و معناداری بر عملکرد مسئولیت اجتماعی شرکت دارد، لذا با افزایش مسئولیت اجتماعی دیجیتال، عملکرد مسئولیت اجتماعی شرکت افزایش می یابد. مسئولیت اجتماعی دیجیتال تأثیر مثبت و معناداری بر عملکرد استراتژیک شرکت دارد، لذا با افزایش مسئولیت اجتماعی دیجیتال، عملکرد استراتژیک شرکت افزایش می یابد. مشارکت مشتری در مسئولیت اجتماعی دیجیتال در رابطه میان مسئولیت اجتماعی دیجیتال و عملکرد مسئولیت اجتماعی شرکت نقش میانجی دارد. مشارکت مشتری در رابطه میان مسئولیت اجتماعی دیجیتال و عملکرد استراتژیک شرکت نقش میانجی دارد.

هدف: با نفوذ فناوری های دیجیتال در دنیای امروز، درک مسئولیت اجتماعی شرکت ها در فضای جدید کسب و کار، دشوارتر از قبل شده است، در همین راستا پژوهش حاضر با هدف درک مفهوم مسئولیت اجتماعی دیجیتال و وضعیت به کارگیری آن توسط کسب وکارهای دیجیتالی کشور صورت گرفته است. روش شناسی: روش پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر رویکرد یک تحقیق آمیخته اکتشافی است. در بخش کیفی، روش فراترکیب با استفاده از روش سندلوسکی و باروسو (2007) انجام شد، به این منظور 25 مقاله طی سال های 2000-2022 شرایط ورود به مطالعه را پیدا کرد. در بخش کمی کسب وکارهای منتخب در زمینه بهره گیری از کدهای مسئولیت اجتماعی دیجیتال در کسب وکار خود، با استفاده از روش تحلیل محتوای کمی بررسی شدند. یافته ها: براساس نتایج فراترکیب، مفهوم مسئولیت اجتماعی دیجیتال در 6 مقوله اصلی «فعالیت های بشردوستانه در فضای دیجیتال»، «فعالیت های اجتماعی در فضای دیجیتال»، «فعالیت های زیست محیطی در فضای دیجیتال»، «محتوای مسئولانه در فضای دیجیتال»، «روابط مسئولانه با مشتریان در فضای دیجیتال» و «عملکرد مسئولانه کسبوکار» تبیین کرد. یافته های تحلیل محتوای کمی نشان داد مقوله های مشارکت در فعالیت های داوطلبانه دارای بیشترین فراوانی و کنش گری در فضای مجازی دارای کم ترین فراوانی بود. نتیجه گیری: با تغییرات در محیط کسب وکارها و حرکت به سمت تحول دیجیتال، کسب وکارها نیازمند تغییر جهت از فعالیت های مسئولیت اجتماعی سنتی (آفلاین) به سمت فعالیت های مسئولیت اجتماعی از طریق بسترهای دیجیتالی هستند. به این منظور شرکت ها باید به الزامات مسئولیت اجتماعی دیجیتال توجه کنند.