تحلیل منطقه ای

در حال حاضر آینده اقتصادی جهان با اقتصاد دانش بنیان در کلان شهرهای جهان، به عنوان مکان های اصلی توسعه، رقابت فزاینده ای برای جذب و توسعه فعالیت های دانش بنیان و ارتقای مزیت های رقابتی خود گره خورده و گویا در بزنگاه کلان شهرهای امروزی، کلیدواژە گشایش قفل دشواری های مدیریتی، واژگان دانش و پژوهش است. در این بین کلان شهر تهران هم باسابقه طولانی پایتخت بودن در دهه های اخیر بستری مناسب برای استقرار شرکت های دانش بنیان را در پهنه خود فراهم کرده است ولی طبق شواهد موجود این شرکت ها در سطح مناطق شهر به صورت برنامه ریزی شده توزیع نشده است. در این امتداد این تحقیق با هدف سنجش و تحلیل منطقه ای نظام توزیع شرکت های دانش بنیان در مناطق 22 گانه شهر تهران صورت گرفته است. نوع تحقیق کاربردی و روش آن توصیفی- تحلیلی است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل وزن دهی آنتروپی شانون و تکنیک ویکور و از روش همبستگی فضایی موران در محیط نرم افزاریARC GIS  استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان داد که از نظر تجمع و برخورداری از شرکت های دانش بنیان، منطقه 3 با میزان ویکور(0) در جایگاه نخست و مناطق 6 با میزان ویکور(012/0) و 2 با میزان ویکور(410/0) به ترتیب در جایگاه های دوم و سوم قرارگرفته است. در مقابل مناطق 13 با میزان ویکور(9991/0)،  17 با میزان ویکور(9995/0) و منطقه 19 با میزان ویکور(1) به ترتیب در جایگاه 20، 21 و 22 قرار گرفتند. همچنین نتایج دیگر پژوهش نشان داد که بیشتر شرکت ها در هسته مرکزی شهر تمرکز یافته اند و توزیع شرکت ها دانش بنیان در بین مناطق از الگوی استقرار زیرساخت ها و خدمات پیشرفته در پهنه شهر، به صورت خوشه ای و جهت دار است و به مناطق مرکزی و نیمه شمالی سوق دارند.

هدف این مقاله منطقه بندی شهرستان های کشور براساس شاخص های صنعتی، معدنی و تجاری به منظور رفع عدم توازن در توزیع فعالیت ها به منظور توسعه اشتغال پایدار کشور است. این موضوع به دلیل حرکت بالا و نابجای جمعیت بین استان ها و شهرستان های کشور، استقرار فیزیکی نامناسب برخی فعالیت های صنعتی و وجود ناترازی در زنجیره های تولیدی کشور شامل ناترازی در طول زنجیره تأمین و تولید اهمیت بالایی دارد.این مقاله با در نظر گرفتن ۱۲ شاخص حوزه صنعت، معدن و تجارت، شهرستان های کشور را به چهار منطقه (محروم، کمتربرخوردار، عادی و توسعه یافته) با وضعیت های اشتغال صنعتی متفاوت تقسیم کرده است تا بتوان در هر منطقه، سیاست اشتغال و  سیاست صنعتی متناسب آن را پیشنهاد داد. بر پایه نتایج این پژوهش، بیش از ۵۱ درصد از شهرستان های کشور در مناطقی با سطح محروم و کمتربرخودار دسته بندی می شوند که نیازمند مشوق های خاص و ویژه جهت ایجاد انگیزه برای سرمایه گذاری است؛ از سوی دیگر، ۱۶ درصد شهرستان های مورد بررسی در این پژوهش، در منطقه ای دسته بندی شده اند که نیازمند سیاست های تعدیل کننده در توازن اشتغال منطقه است که منجر به تمرکززدایی و افزایش عمق بازار کار می شود.