اعتماد کارکنان

کاهش اعتماد کارکنان به مدیران مانع از آن می شود که آنها دانش و تجربه خود را برای حل مسائل سازمان به مشارکت بگذارند و از طریق ابراز ایده های جدید در ایجاد تغییرات مطلوب سازمانی سهیم شوند. از این رو ، این پژوهش به بررسی تاثیر اعتماد کارکنان به مدیران بر سکوت سازمانی آنها می پردازد. این پژوهش تاثیر درک کارکنان از ویژگی های مدیر که طبق نظر مایر و همکاران(1995)، شامل درک آنها از توانایی، خیرخواهی و درستی مدیران است ، بر سکوت مطیع و تدافعی آنها را مورد مطالعه قرار داده است. بدین منظور 282 نفر از کارکنان ستاد مرکزی شرکت ملی پخش فرآورده های نفتی ایران واقع در تهران ، به عنوان نمونه آماری انتخاب و اطلاعات مورد نیاز جهت آزمون فرضیه ها از طریق پرسشنامه جمع آوری گردید. تحلیل داده ها نشان می دهد با افزایش اعتماد کارکنان به مدیران، سکوت سازمانی کاهش یافته و با افزایش درک کارکنان از توانایی، خیرخواهی و درستی مدیر، سکوت مطیع افزایش ولی سکوت تدافعی کاهش می یابد. یافته های این پژوهش می تواند شناخت مدیران از فضای سکوت سازمانی را افزایش دهد و به انتقال تجربه، دانش و اطلاعات کارکنان به سازمان و در نهایت بهبود عملکرد سازمان کمک نماید.

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه میان سبک های رهبری و عدالت سازمانی با اعتماد کارکنان بود. این پژوهش از لحاظ ماهیت مساله و هدف، پژوهشی کاربردی محسوب می شود و از لحاظ روش گردآوری داده ها توصیفی-پیمایشی به شمار می رود. جامعه آماری پژوهش، کارکنان مدیریت پشتیبانی ساخت و تامین کالای شرکت ملی نفت ایران بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و فرمول مورگان تعداد 244 نفر برای حجم نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد سنجش سبک رهبری ، اعتماد سازمانی و اعتماد استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و با کمک نرم افزارهای SPSS انجام شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بین سبک های رهبری (تحول آفرین و تبادلی) و عدالت سازمانی (توزیعی و رویه ای) با اعتماد کارکنان در واحد مورد مطالعه ، رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج به دست آمده از آزمون فریدمن نشان داد که عدالت رویه ای با میانگین 4.69 در رتبه اول و عدالت توزیعی با 4.06 در رتبه دوم و نیز متغییر رهبری تحول آفرین با میانگین 3.76 و رهبری تبادلی با رتبه 3.29 از اهمیت متفاوتی برخوردار هستند .

لازمه دستیابی به هدفهای سازمان، مدیریت موثر منابع می باشد. در این راستا ارتقای توانمندی های کارکنان ، مورد توجه صاحبنظران مدیریت منابع انسانی واقع شده است. هدف از این تحقیق اولویت بندی عوامل موثر بر توانمند سازی در میان بانوان کارمند سازمان تامین اجتماعی می باشد.روش تحقیق توصیفی – اکتشافی ،روش گرداوری داده ها کتابخانه ای و میدانی ،ابزار آن پرسشنامه محقق ساخته است .جامعه آماری این تحقیق خبرگان و کارکنان سازمان تامین اجتماعی تهران می باشند ،با استفاده از فرمول کوکران 187 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند.این نمونه برای شناسایی شاخص استفاده شد و برای الویت بندی از خبرگان استفاده شد.در تجزیه و تحلیل داده ها از رتبه بندی عوامل و معیارها با استفاده از تکنیک AHP استفاده شده است. نتایج اولویت بندی نشان داد که عامل دانش کارکنان زن، دارای وزن 0.497 بوده و در رتبه اول قرار دارد ،وزن رتبه سایر عوامل نیز به ترتیب زیر می باشد: تفویض اختیار به کارکنان زن با وزن 0.184، اعتماد کارکنان به مدیران ارشد با وزن 0.113، ارتباط صمیمانه کارکنان و مدیران با وزن 0.105 و توجه به انگیزه های کارکنان زن با وزن 0.100در اولویت آخر قرار دارد. با توجه به ضرایب و اهمیت هریک از عوامل می توان گفت مدیران در راستای توانمندسازی کارکنان می توانندمسله دانشی شدن آنها توجه نمایند به آنهاتفویض اختیار نموده به کارکنان اعتماد و ارتباط صمیمانه داشته باشند.