مدرسان تربیت معلم

هدف: این مقاله با هدف طراحی چارچوبی برای توسعه حرفه ای مدرسان تربیت معلم تدوین شده است. در مورد توسعه حرفه ای معلمان و اعضای هیات علمی تحقیقات زیادی وجود دارد ولی در زمینه توسعه حرفه ای مدرسان تربیت معلم تحقیقات چندانی در ایران صورت نگرفته است. در این مطالعه تلاش شده عوامل و مؤلفه های مؤثر بر توسعه حرفه ای مدرسان تربیت معلم شناسایی گردد. روش : این پژوهش از روش کیفی و با بهره گیری از تئوری مفهوم سازی بنیادی انجام پذیرفته و پس از مصاحبه با مدرسان تربیت معلم، مفاهیم و مقوله ها از روش کدگذاری باز، محوری و انتخابی استخراج گردیده است. یافته ها : در چارچوب طراحی شده از مفاهیم و مقوله های حاصل از مصاحبه ها، شرایط علی در سه دسته توانمندی شناختی، رفتاری و اجتماعی و استراتژی ها در سه گروه تدریس در مورد تدریس، یادگیری در مورد تدریس و همسویی تدریس و یادگیری قرار گرفته اند که زمینه های حرفه ای و اجتماعی با مؤلفه های مرتبط خود، بر شرایط علی و استراتژیها تأثیر می گذارند. برونداد این چارچوب مدرس تربیت معلم حرفه ای است و حرفه ای شدن مدرسان تربیت معلم علاوه بر پیامدهای حرفه ای و اجتماعی متعدد، می تواند نقطه آغازی برای تغییر و تحول نظام آموزشی باشد.

در این مقاله نویسنده ، خود پژوهی را به عنوان یکی از روشهای تحقیق معلمان و مدرسان تربیت معلم معرفی می کند که می تواند در توسعه حرفه ای آنها ، نقش مهمی ایفا کند. این مقاله از طریق بررسی سیر شکل گیری و تحول خودپژوهی ، ضمن ارایه تعاریف مختلف برای آن از دید صاحب نظران ، تفاوت خودپزوهی با کنش پژوهی ، ویژگیهای خودپژوهی و چگونگی انجام یک پژوهش خودپژوهی را بررسی می کند. یکی از ویژگی های جالب خودپژوهی ، برخورداری از ماهیت متضاد است . برای مثال ، از یک طرف، خودپژوهی روشی برای مطالعه فرد است ، در عین حال، محققان این حوزه ادعا می کنند که این مطالعه باید براساس همکاری با دیگران انجام گیرد بحث اصلی در این مقاله این است که محققان خودپژوهی ،تجارب خویش را به عنوان یک منبع اصلی پژوهشی در نظر می گیرند ، و «خود» را در میدان عمل ،به قصد بازسازی باورها و شیوه های عمل ، محور اصلی مساله پژوهشی قرار می دهند.