تحمل آشفتگی

در پژوهش حاضر، میزان تحمل آشفتگی، راهبردهای تنظیم هیجان و عوامل اقتصادی در بین زنان شاغل و خانه دار مورد مقایسه قرار گرفت. فرضیه اصلی تحقیق این بود که بین میزان تحمل آشفتگی و راهبردهای تنظیم هیجان در زنان شاغل و خانه دار تفاوت وجود دارد. با توجه به فرضیه اصلی تحقیق می توان گفت که سؤال اصلی پژوهش این بود که آیا میزان تحمل آشفتگی و راهبردهای تنظیم هیجان در بین زنان شاغل و خانه دار تفاوت وجود دارد؟ در این پژوهش جامعه آماری شامل تمامی زنان شاغل فرهنگی و خانه دار در شهر مشهد در سال 98-1397 بودند. به منظور آزمودن این فرضیه، 120 نفر از بانوان مشهدی که 60 نفر آنها شاغل فرهنگی و 60 آنها خانه دار بودند و با استفاده از ملاکهای ورود همتاسازی شدند، به صورت غیر تصادفی در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات مربوطه از طریق پرسشنامه های استاندارد تحمل پریشانی سیمونز و گاهر و پرسشنامه راهبردهای تنظیم هیجان گراس و همچنین پرسشنامه محقق ساخته عوامل اقتصادی جمع آوری گردید. داده های به دست آمده از پاسخ های داده شده به پرسشنامه ها کدگذاری شده و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پس از انجام تحلیل آماری در جهت تأیید فرضیه صفر مشخص گردید که بین میزان تحمل آشفتگی و راهبردهای تنظیم هیجان در زنان شاغل و خانه دار تفاوت معنی داری وجود ندارد.

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری بر تحمل آشفتگی و ابعاد فراهیجانی منفی بیماران زن مبتلابه بیماری مولتیپل اسکلروزیس بود. این پژوهش ازنوع نیمه آزمایشی باطرح پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل با مرحله پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری بیماران زن مبتلابه مولتیپل اسکلروزیس بود که جهت استفاده از خدمات سازمان بهزیستی به گروه تشخیص معلولیت سازمان بهزیستی تهران در سه ماه سوم سال 1400 مراجعه کرده بودند. نمونه آماری شامل 30 نفر از این زنان بود که به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه گواه و آزمایش (هرگروه 15 نفر) قرارگرفتند. گروه مداخله درمان فعال سازی رفتاری را طی 8 جلسه 90 دقیقه ای هفته ای یکبار دریافت کردند. داده ها بااستفاده از مقیاس تحمل آشفتگی سیمونز و گاهر (2005)(DTS) و فراهیجان میتمانسگروبر و همکاران (2009)(MES) جمع آوری و به روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد اثراصلی گروه برای تحمل آشفتگی (741/ ، 4/95F=) و برای فراهیجان منفی (415/ ، 9/13F=) معنادار هستند؛ یعنی دو گروه ازنظر میانگین تحمل آشفتگی و فراهیجان منفی تفاوت معناداری وجود دارد. در متغیر تحمل آشفتگی اثر اصلی سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری (367/ ، 5/14F=) متفاوتند. در متغیر فراهیجان منفی نیز اثراصلی سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری (275/ ، 37/7F=) معنادار و با ماندگاری اثر گزارش شد (05/0>p)؛ اندازه اثر نیز نشان از تأثیر و 4/63 درصد مداخله برافزایش تحمل آشفتگی و کاهش فراهیجان منفی دارد. نتیجه گیری می شود این مداخله توانست تحمل آشفتگی را افزایش و فراهیجان منفی را کاهش دهد.