برنامه های استراتژیک

هدف از پژوهش حاضر، شناسایی و تدوین الگوی موانع اجرای برنامه های استراتژیک در وزارت ورزش و جوانان ایران بوده است. این تحقیق توصیفی بوده و به شیوه میدانی انجام شده است. جامعه و نمونه آماری این پژوهش شامل تمامی مدیران و کارشناسان ارشد و نخبگان وزارت ورزش و جوانان ایران و همچنین نخبگان برنامه ریزی استراتژیک در ورزش کشور بود که پس از توزیع پرسشنامه، تعداد 257 پرسشنامه تکمیل و در فرایند تجزیه و تحلیل وارد شد. با توجه به اهداف تحقیق، جهت گرد آوری داده ها از ابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید. ضریب پایایی کلی پرسشنامه پژوهش، طی یک مطالعه مقدماتی برابر با 87/0α= بدست آمد. روایی صوری و محتوایی با استفاده از نظران نخبگان و روایی سازه با بهره گیری از تحلیل عاملی تاییدی مورد بررسی و تایید قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون های فریدمن، تحلیل عاملی تاییدی بهره گرفته شد. یافته های حاصل حاکی از آن است که تمامی 5 مانع مورد بررسی دارای نقش بازدارندگی قابل توجهی در اجرای استراتژی ها بوده و رتبه بندی آنها بترتیب عبارت اند از: موانع مدیریتی (58/75%)، موانع برنامه ریزی (23/74%)، موانع فردی (23/73%) ، موانع سازمانی (59/72%) و در نهایت موانع محیطی (06/71%). بررسی قابلیت برازش الگوی موانع اجرای برنامه های استراتژیک در وزارت ورزش و جوانان نشان داد که تمامی شاخص های تناسب در این مدل در محدوده قابل قبول قرار دارد (069/0 RMSEA<،86/0AGFI >، 92/0< GFI). مدیران و سیاست گذاران وزارت ورزش و جوانان و همچنین سایر سازمان های ورزشی در راستای اجرای استراتژی می توانند از این مدل و ابزار به عنوان الگویی جهت توجه به تمامی موانع پیش روی اجرای استراتژی و حل آنها استفاده نمایند.

باغ در شعر سعدی کالبد چهاربخشی یا دوبخشی از گیاه، آب و کوشک که امروز متخصصان علوم مدرن در مقیاس دانه های معماری و یا شهر تبیین می کنند نیست؛ بلکه فهم و منظومه ای معنایی است که یک مقام عالی به صورت بی واسطه در انسان ایرانی را تداعی می نماید. درواقع پیش از آنکه یک نمود باشد یک مفهوم عالی است که هم منظم کننده سایر مفاهیم درون و هم عامل منظم کننده بیرون است. نمودِ بیرونی این فهمِ مدام نو شونده از عالم به صورت یک مقامِ عالی در پسِ ذهنِ هنرمند ایرانی است (باغ) که تحت تأثیر خودِ انواعِ باغ ها، شعرها، فرش ها، و به طورکلی انشاهای ایرانی (تجربه های زیسته)، خود به صورت پیوسته پدیدآورنده آن ها نیز بوده است. «آشنا بودن»، یکی از کیفیت های اصلی قابل شناسایی در شعر سعدی از مقام باغ است که در این مقاله به شرح این کیفیت پرداخته می شود. نتایج نشان می دهد «آشنا بودن» کیفیتی است که سعدی از طریق تذکر متعدد به بین الاذهانی ترین عناصر، روابط، وقایع و رفتارهای معمولِ مرتبط با باغِ «فعلیت یافته زمان» خود، به فهم و بیان تلویحیِ لزومِ اندیشه سرزمینی و تفاوت گذاری از بیگانه به عنوان اصلِ بنیادی در این کیفیت از مقام باغ پرداخته است. در سایه چنین کیفیتی، امکان حمایت از هویتی نو شونده و فعال شدنِ بُعد معنایی و اشتراکِ اجتماعی-ملی در زندگی جمعی در باغ ایرانی فراهم می شود. اصلی که امروز با عنوان لزوم پیوستگی با زمینه و جلوگیری از عینی پنداری حقیقت نزد دیگری (عمدتاً غرب) در طراحی از آن یاد می شود و البته کمتر به ریشه و محتوای تأمین کننده چنین کیفیتی پرداخته شده است.

تغییر ساختارهای اجتماعی، افزایش جمعیت شهرنشینی، اهمیت نقش جاده ها در ارتقا اقتصاد و کیفیت زندگی امروزه شهروندان از سویی و مسائلی چون توسعه پایدار و مقابله با تغییرات جهانی آب و هوایی از سوی دیگر ضرورت بهینه سازی طراحی جاده های بین شهری را دوچندان نموده است. این ملاحظات موجب تغییر تدریجی ماهیت تک بعدی راه ها به عناصری چندبعدی شده که تحولات زیادی را در رویکردهای برنامه های استراتژیک جاده ها به همراه داشته است. چهار رویکرد رایج در برنامه های مرتبط با طراحی جاده ها نشان می دهد که در طول چند دهه گذشته نقش منظر در برنامه ریزی ها گسترش یافته است و رویکرد مکان سازی و مشارکت با ساکنین و منتفعان طرح درحال توسعه روزافزون است. این در حالی است که معیارهای بهینه سازی طراحی برای جابه جایی کالا باارزش های طراحی برای ارتقا تجربیات بصری انسان ها از مسیر، کاملاً در تضاد با یکدیگر قرار داشته و چالش های فراوانی در ساماندهی چندبعدی جاده های بین شهری به همراه داشته است.

پژوهشگران متعددی بر این باورند که تعهد به برنامه های استراتژیک، یکی از عوامل مؤثر در اجرای استراتژی ها می باشد. نتایج مطالعه پیمان فر(1390) در بررسی موانع پیش روی پیاده سازی استراتژی های نظام ورزش کشور نشان می دهد عدم تعهد مدیران به استراتژی ها مهمترین مانع می باشد. لذا با توجه به اهمیت این مقوله در تدوین و اجرای برنامه های استراتژیک در نظام ورزش کشور این پژوهش به روش Q به واکاوی ذهنیت 20 نفر از مدیران عالی ورزش ایران در مورد چرایی عدم تعهد مدیران به این برنامه ها پرداخته است. یافته های پژوهش که به روش ماتریس همبستگی و تحلیل عاملی بدست آمد حاکی از آن است که 4 نوع تفکر و ذهنیت غالب در عدم تعهد مدیران به برنامه های استراتژیک وجود دارد. که غالب ترین آن در این پژوهش ذهنیت مدیران شایسته محور نامیده شد. از دیگر الگوهای شناسایی شده در این مطالعه را می توان به الگوی راهبرد محور، چشم انداز محور و محیط محور اشاره نمود. از آنجا که هریک از این الگو ها برگرفته از ذهنیت ها و گویه های مرتبط با خود می باشد می توان امید داشت با بهره گیری مناسب از آن، تعهد بیشتر مدیران ورزشی به برنامه های استراتژیک را شاهد بود.