خطاهای نوشتاری

باسوادی در ساده ترین تعریف خود به معنای کسب مهارت های خواندن و نوشتن به زبان رسمی است. اگرچه اکثر دانش آموزان برای تسلط یافتن بر دو مهارت یاد شده تلاش می کنند اما برای دانش آموزان ایرانی مناطق غیرفارسی زبان، نسبت به مناطق فارسی زبان آموزش زبان فارسی به عنوان زبان رسمی با محدودیت های بیشتری روبه روست. در فرایند زبان آموزی بروز خطا پدیده ای اجتناب ناپذیر است و «تحلیل خطا» راهی است برای شناسایی نیازهای آموزشی در جهت بهبود کیفیت موادآموزشی و شیوه های تدریس. منظور از تحلیل خطا، مطابقه جمله های تولیدشده در گفتار یا نوشتار زبان آموزان با جمله های گویشوران بومی به لحاظ سازگاری یا عدم سازگاری با قواعد زبان مورد مطالعه است. در این تحقیق خطاهای نوشتاری دانش آموزان ایرانی ترک زبان سطح متوسط و پیشرفته مورد تحلیل و بررسی قرارگرفته است. آمار ارایه شده شامل 100 مورد خطاست که در چهارگروه خطاهای املایی، خطاهای واژگانی، خطای ساختاری و خطای کاربردشناختی بررسی شده اند. داده های تحقیق از دست نوشته های مخاطبان مجلات رشد گردآوری و به روش توصیفی تحلیل و بررسی شده است. هدف تحقیق دستیابی به پربسامدترین خطاهای نوشتاری دانش آموزان ایرانی غیرفارسی زبان است.  نتایج نشان داد که برحسب بسامد رخداد، خطاهای ساختاری با 72 درصد میزان وقوع از بیشترین تعداد برخوردار بوده اند. به عبارت دیگر، دانش آموزان ایرانی ترک زبان در کاربرد نکات دستوری دارای ضعف هستند. به نظر می رسد این نتیجه قابل تعمیم به سایر دانش آموزان غیرفارسی زبان ایرانی نیز می باشد. بنابراین در تهیه متون آموزشی و کمک آموزشی باید به این موضوع بیشتر توجه شود. 

ازجمله نشانه های اعجاز قرآن کریم، بلاغت و فصاحت آن است. از صدر اسلام تاکنون، ادیبان بر این باورند که قرآن کریم بزرگ ترین اثر ادبی عرب است که افزون بر اینکه زیور میراث زبان عربی است، به عنوان یک منبع بی نظیر و اصیل در استنباط قواعد ادبی عرب قرار می گیرد. گرچه تحدی قرآن، شاهد بر بطلان انگاره بشری بودن آن بوده و هست؛ اما از آغاز نزول آن تاکنون تلاش های نافرجامی در مصاف با قرآن کریم صورت گرفته است. برخی با اثبات خطا در نوشتار، ضمن عدم وحیانی بودن قرآن، نبوت و وجود خداوند را انکار نموده است. از جمله انگاره خطاهای نوشتاری، ذکر ضمیر با مرجع مبهم است. در این پژوهش سه انگاره ذکر ضمیر با مرجع مبهم، (عنکبوت/47، سجده/ 23، یوسف/ 42) با روش تحلیلی، تطبیقی به صورت کتابخانه ای و با استناد به قواعد ادبی ارزیابی و نقد شد. در بررسی اقوال نحویان و مفسران، پاسخ برتر با وجه رجحان، ذکر تا ضمن اثبات اعجاز قرآن، ادعاهای مذکور نیز باطل گردد. آنچه در این جستار به دست آمد: پندار اشکال کنندگان مبنی بر عدم وحیانی بودن قرآن، ناشی از عدم لحاظ مؤلفه هایی مانند قواعد ادبی عرب، ازجمله فصاحت و بلاغت، قواعد منطقی، معنای لغوی واژه، قرینه های متصل (سیاق) و منفصل (روایات) است؛ همچنین از وجوه اعجاز قرآن، ضمن بلاغت ایهام، مصون بودن آن از خطاست.