شهرستان فردوس

یکی از مهم ترین بخش های آسیب پذیر از پدیده خشکسالی، کشاورزی بوده که تأثیر مهمی بر اقتصاد کشورها دارد. در بسیاری از پژوهش های پیشین، مدیریت ریسک خشکسالی به عنوان یکی از مناسب ترین روش های علمی مدیریت خشکسالی مطرح شده است. در این راستا، پژوهش حاضر با اهداف شناسایی شاخص های تبیین کننده ریسک خشکسالی کشاورزی و ایجاد چارچوبی برای تدوین یک برنامه عملیاتی مقابله با ریسک خشکسالی کشاورزی در شهرستان فردوس استان خراسان جنوبی انجام شده است. در این پژوهش با تهیه لیستی از مهم ترین اقدامات پاسخ گویی به ریسک خشکسالی کشاورزی و تعیین اهمیت نسبی هر یک از آنها، اولویت بندی اولیه این اقدامات و سپس اولویتبندی نهایی آنها براساس اولویت بندی اولیه، هزینه اجرا و مشکلات اجرا صورت گرفت. با توجه به اولویت بندی شاخص های ریسک خشکسالی کشاورزی و اقدامات پاسخ گویی به ریسک براساس نظر خبرگان و متغیرهای کلامی، در این پژوهش از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی برای تعیین اوزان شاخص ها و از روش تاپسیس فازی برای اولویت بندی اقدامات پاسخ گویی به ریسک خشکسالی کشاورزی استفاده شد. با استفاده از رویکرد پیشنهادی این تحقیق در مورد مدیریت ریسک خشکسالی کشاورزی در شهرستان فردوس استان خراسان جنوبی مشخص شد مهمترین شاخص تبیین کننده این ریسک «کاهش آب های سطحی و زیرزمینی برای استفاده در بخش کشاورزی» و مناسبترین اقدام برای پاسخگویی به آن «آبیاری زیرسطحی» بوده است.

هدف تحقیق تعیین رابطه سرمایه فکری با فرهنگ سازمانی در ادارات شهرستان فردوس میباشد بدین منظور جهت گردآوری داده ها از سه پرسشنامه استاندارد استفاده شده است و تعداد 152 پرسشنامه توزیع و 120 پرسشنامه برگشت و تحلیل شده است. این تحقیق بر اساس روش از نوع توصیفی-پیمایشی و از آنجا که به بررسی روابط بین متغیرها می پردازد، تحقیق همبستگی می باشد. نتایج تحقیق نشان میدهد که بین سرمایه انسانی و ساختاری و ارتباطی با فرهنگ سازمانی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد بنابراین بین سرمایه فکری با فرهنگ سازمانی ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد.