قابلیت استخدام

هدف از پژوهش حاضر،بررسی تاثیرآموزش گروهی هوش هیجانی بر قابلیت استخدام در دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان بود روش پژوهش ،نیمه آزمایش با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود.جامعه آماری این پژوهش،شامل کلیه دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان بوده که در سال 1392-1391مشغول تحصیل بوده اند.برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری داوطلبانه استفاده شد که در نتیجه. 36 نفر انتخاب شدند و بصورت تصادفی در گروه آزمایش وگواه گمارده شدند .اعضاء آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه ای در جلسات آموزش هوش هیجانی شرکت کردند و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد.ابزار مورد استفاده در این پژوهش،پرسش نامه قابلیت استخدام موسوی (1392)بود.جهت تحلیل داده ها،تحلیل کووریانس مورد استفاده قرار گرفت ویافته های زیرحاصل شد. آموزش هوش هیجانی بر نمره کلی قابلیت استخدام تاثیر داشته است(03/0>P) .آموزش هوش هیجانی برابعاد اصلی هویت مسیرشغلی(0005/0>Pو سرمایه انسانی(004/0>P)وانطباق پذیری شخصی(0005/0>P) تاثیر داشته است. ولی آموزش هوش هیجانی بربعد سرمایه اجتماعی تاثیر نداشته است.

هدف این پژوهش مطالعه ی تاثیر مشاوره مسیر شغلی سازه گرا بر قابلیت دانشجویان دختری بود که در سال تحصیلی 91-92 در دانشگاه اصفهان مشغول به تحصیل بوده اند. روش پژوهش از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه بود. بیست دانشجو به شیوه ی نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. از پرسشنامه محقق ساخته قابلیت استخدام برای جمع آوری داده ها استفاده شد و داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس و با آزمون کواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: مشاوره مسیر شغلی سازه گرا تفاوت معناداری را در نمره قابلیت استخدام و مولفه های هویت مسیر شغلی و انطباق پذیری شخصی بین دو گروه نشان داد. یافته ها هم چنین نشان داد که مشاوره مسیر شغلی سازه گرا بر مولفه های سرمایه اجتماعی و هوش هیجانی تاثیری نداشته است. نتایج پژوهش نشان داد که اجرای مشاوره مسیر شغلی سازه گرا می تواند باعث افزایش قابلیت استخدام دانشجویان شود .

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش گروهی هوش هیجانی بر قابلیت استخدام در دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان بود. روش پژوهش، نیمه آزمایش با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان بوده که در سال1392-1391 مشغول تحصیل بوده اند. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری داوطلبانه استفاده شد که در نتیجه 36 نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. اعضاء آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه ای در جلسات آموزش هوش هیجانی شرکت کردند و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزار مورداستفاده در این پژوهش، پرسشنامه قابلیت استخدام موسوی (1392) بود. جهت تحلیل داده ها، تحلیل کوواریانس مورد استفاده قرار گرفت و یافته های زیر حاصل شد. آموزش هوش هیجانی بر نمره کلی قابلیت استخدام تاثیر داشته است (03/0>P). آموزش هوش هیجانی بر ابعاد اصلی هویت مسیر شغلی (0005/0>P)، سرمایه انسانی (004/0>P) و انطباق پذیری شخصی (0005/0>P) تاثیر داشته است. ولی آموزش هوش هیجانی بر بعد سرمایه اجتماعی تاثیر نداشته است.

تغییرات در دنیای کنونی کار، استفاده از قابلیت های جدید ارتقای شخصی نظیر قابلیت استخدام را می طلبد. برای تحقق این امر، یک رویکرد پویا لازم است تا افراد را به تفکر خلاق و طراحی مجدد نیاز ها، علایق و تجارب زندگی تشویق کند. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر مشاوره گروهی مبتنی بر طراحی زندگی بر افزایش قابلیت استخدام بود. در این پژوهش نیمه آزمایشی همراه با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل، جامعه آماری کلیه دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه بزرگمهر قاینات، در نیمسال 96-1395 بودند، نمونه پژوهش به روش هدفمند شامل 20 نفر از دانشجویان بودند که به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 10 نفر) جایگزین شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه قابلیت استخدام موسوی و همکاران (1393) بود که قبل و بعد از مداخله توسط هر دو گروه تکمیل گردید. گروه آزمایش در 10 جلسه مشاوره گروهی مبتنی بر طراحی زندگی شرکت کردند و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. به منظور تحلیل داده ها از روش تجزیه و تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته های حاصل از تحلیل داده ها نشان داد، برنامه مشاوره طراحی گروهی مبتنی بر پارادایم زندگی بر افزایش قابلیت استخدام و ابعاد آن (هویت مسیرشغلی، انطباق پذیری شخصی، سرمایه اجتماعی و هوش هیجانی) تأثیر معنی دار دارد . نتایج اهمیت برنامه مشاوره شغلی مبتنی بر طراحی زندگی را بر افزایش قابلیت استخدام نشان داد، بنابراین پیشنهاد می شود در مشاوره های سازمانی و شغلی و همچنین در طرح های انطباق پذیری شغلی-تحصیلی در مراکز مشاوره دانشگاه ها بر این برنامه تأکید شود.

در دنیایی که پدیده شغل زدایی به سرعت در حال گسترش است، تمایل به مسیر شغلی متنوع که در سرمایه های انسانی، اجتماعی و روان شناختی افراد به سرمایه گذاری های مداوم نیاز دارد، می تواند موجب افزایش قابلیت استخدام آنان شود. این پژوهش به بررسی تأثیر جهت گیری مسیر شغلی متنوع بر قابلیت استخدام ترخیص کاران گمرک بندر شهید رجایی با تأکید بر متغیر میانجی سرمایه مسیر شغلی می پردازد. جامعه آماری پژوهش 250 نفر از مدیران عامل شرکت های ترخیص کار گمرک شهید رجایی بود که بر اساس جدول مورگان حجم نمونه 152 نفر به روش تصادفی ساده و با استفاده از جدول اعداد تصادفی انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه مسیر شغلی متنوع بریسکو و همکاران (2006)، پرسشنامه قابلیت استخدامی دیووس و سونز (2008) و پرسشنامه سرمایه مسیر شغلی  لوتانز و همکاران (2007) استفاده شده است. پایایی پرسشنامه ها با روش آلفای کرونباخ به تأیید رسید و برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار PLS استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دهنده آن است که جهت گیری مسیر شغلی متنوع هم به صورت مستقیم و هم از طریق متغیر میانجی سرمایه مسیر شغلی، قابلیت استخدام ترخیص کاران گمرک را افزایش می دهد.

     پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین اشتیاق تحصیلی و قابلیت استخدام در بین دانشجویان دانشگاه شهرکرد انجام شد. این پژوهش مقطعی و از نوع توصیفی همبستگی بوده که 102 نفر از دانشجویان دانشگاه شهرکرد در سال تحصیلی 1400-1399 به شیوه ی تصادفی انتخاب شدند و به پرسشنامه های اشتیاق تحصیلی شافلی و همکاران و قابلیت استخدام پول و همکاران پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام، آزمون T مستقل و تحلیل واریانس یک راهه انجام شد. نتایج نشان داد که رابطه اشتیاق تحصیلی و قابلیت استخدام در همه ابعاد (59/0=( r= مثبت و معنی دار است(01/0>p) واز بین مولفه های اشتیاق تحصیلی، دو مولفه نیرومندی و وقف خود، باهم 39% واریانس قابلیت استخدام را پیش بینی می کنند. علاوه بر این، بین دو متغیر اشتیاق تحصیلی و قابلیت استخدام بر اساس جنسیت تفاوتی وجود ندارد. اشتیاق تحصیلی بر اساس رشته تحصیلی نیز تفاوت معنی داری ندارد اما قابلیت استخدام بر اساس رشته تحصیلی، در میان دانشجویان دانشکده کشاورزی کمتر از دانشکده های دیگر است. بر اساس این نتایج می توان گفت که قابلیت استخدام بر  اساس اشتیاق تحصیلی قابل پیش بینی است. بنابراین باید در برنامه ریزی های مبتنی بر ارتقای سطح اشتیاق تحصیلی دانشجویان به این مورد توجه شود.