خود تنظیمی تحصیلی

هدف پژوهش حاضر رابطه بین سواد اطلاعاتی، نگرش نسبت به فناوری اطلاعات (با تأکید بر اینترنت و رایانه) با خود تنظیمی تحصیلی است. جامعه ی آماری این پژوهش شامل 65۴ نفر از دانشجو معلمان مقطع کارشناسی رشته ی علوم تربیتی ورودی سال های 96- 94 دانشگاه فرهنگیان گرگان بود، که تعداد 242 نفر از آنان بر اساس جدول کرجسی و مورگان، با روش نمونه گیری تصادفی منظم انتخاب شدند. روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های، خود تنظیمی تحصیلی (ASQ)، پرسشنامه سنجش سواد اطلاعاتی و پرسشنامه نگرش نسبت به فناوری اطلاعات بهره گرفته شد، همچنین، داده ها با مدل تحلیل رگرسیون خطی چندگانه به روش همزمان تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که امروز فراگیران رایانه را جزیی اساسی در فرآیند یادگیری خویش تلقی می کنند و معتقدند که وجود رایانه و فناوری های همراه آن به جزیی جدایی ناپذیر از فرآیند آموزش و یادگیری تبدیل شده است و از میان 5 مؤلفه سواد اطلاعاتی تنها مؤلفه ی تبادل اطلاعات رابطه مثبت و معناداری با خود تنظیمی تحصیلی دارد، همچنین هر دو مؤلفه نگرش نسبت به فناوری اطلاعات نیز رابطه مثبت و معناداری با خود تنظیمی تحصیلی نشان دادند.

درگیری تحصیلی به عنوان یکی از موضوعات مهم در حوزه روان شناسی در سال های اخیر ذهن پژوهشگران این حیطه را به خود مشغول ساخته است. پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه ی حمایت تحصیلی با درگیری تحصیلی با واسطه گری خود تنظیمی تحصیلی انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل دانش آموزان شهرستان سپیدان بود. به این منظور 292 دانش آموز دوره متوسطه شهرستان سپیدان (115پسر و 177 دختر) با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و مقیاس های حمایت تحصیلی ساندز و پلانکت، درگیری تحصیلی ریو و تسینگ و خودتنظیمی تحصیلی بوفارد و همکاران را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از نرم افزار AMOS و در قالب الگوی معادلات ساختاری (SEM) تحلیل شدند. نتایج تحلیل داده ها نشان داد، مدل این پژوهش از برازش مناسبی برخوردار است. با توجه به یافته ها، حمایت تحصیلی و خود تنظیمی تحصیلی اثر مستقیم و مثبت بر درگیری تحصیلی داشتند. همچنین حمایت تحصیلی اثر مستقیم و مثبت بر خودتنظیمی تحصیلی داشت. نتایج آزمون بوت استراپ نیز حاکی از آن بود که خودتنظیمی تحصیلی، نقش واسطه ای در رابطه حمایت تحصیلی با درگیری تحصیلی دارد. به این معنا که حمایت تحصیلی با واسطه گری خود تنظیمی تحصیلی، درگیری تحصیلی را به صورت مثبت پیش بینی می کند. بر این اساس می توان گفت منابع حمایتی می توانند با ارتقاء سطح خود تنظیمی فراگیران، موجب اشتیاق و بهبود عملکرد تحصیلی شوند.

هدف از این مطالعه پیش بینی سرزندگی تحصیلی بر اساس ویژگی های شخصیتی و خود تنظیمی تحصیلی بود .در این مطالعه ، 387 دانش آموز(195 پسر و 192 دختر ) در دوره متوسطه ی دوم شهرستان بروجرد در سال تحصیلی 93-1392 شرکت داشتند ،که به روش خوشه ای تصادفی چند مرحله ای انتخاب شده بودند . مشارکت کنندگان سه پرسشنامه شامل، پرسشنامه پنج عاملی شخصیت ،پرسشنامه خود تنظیمی تحصیلی و پرسشنامه سر زندگی تحصیلی را تکمیل کردند . برای بررسی پایایی این ابزارها از آلفای کرونباخ استفاده شده است، و برای بررسی روایی آن ها از روش تحلیل عاملی و همسانی درونی استفاده شده است ،که ابزارها پایایی و روایی مطلوبی را نشان دادند . تحلیل داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل مسیر انجام شد . به طور کلی نتایج حاکی از آن بود که :اول ؛ سرزندگی تحصیلی را می توان به وسیله صفات شخصیتی (برونگرایی، سازش پذیری و روان رنجوری ) پیش بینی کرد . دوم ؛ صفات شخصیتی ( روان رنجوری ، باز بودن نسبت به تجربه و وظیفه شناسی )توان پیش بینی خود تنظیمی تحصیلی را دارند . سوم ؛ نتایج تحلیل مسیر از اثر میانجی گری خود تنظیمی تحصیلی حمایت نمی کند .

مقدمه و هدف : ین پژوهش با هدف مقایسه اثر بخشی آموزش مبتنی بر یادگیری معکوس و آموزش مبتنی بریادگیری مشارکتی  بر پیشرفت تحصیلی، خود تنظیمی تحصیلی و درگیری تحصیلی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهرستان لامرد  انجام شد. مواد و روش ها : کلیه دانش آموزان کلاس ششم مدارس ابتدایی شهرستان لامرد در سال تحصیلی 99-98 به عنوان جامعه آماری این پژوهش و 60 نفر دانش آموز کلاس ششمی که در سال تحصیلی 99-98 در آموزشگاه خیریه ابوفاضل لامرد مشغول به تحصیل بودند به عنوان نمونه آماری پژوهش در نظر گرفته شدند. اعضای نمونه پژوهش حاضر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. اعضای نمونه در سه  گروه(گروه کنترل به تعداد 20 نفر، گروه آزمایش اول به تعداد 20 نفر وگروه آزمایش دوم به تعداد 20 نفر) گماشته شدند. روش پژوهش به صورت شبه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری صورت گرفت و برای مشخص کردن نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف استفاده شد. یافته ها : . یافته های پژوهش نشان داد که اثر گذاری آموزش مبتنی بر یادگیری معکوس بر پیشرفت تحصیلی، خود تنظیمی و درگیری تحصیلی نسبت به آموزش مبتنی بر یادگیری مشارکتی بیشتر بوده است. بحث و نتیجه گیری: بین اثربخشی آموزش مبتنی بر یادگیری معکوس و آموزش مبتنی بریادگیری مشارکتی، بر  پیشرفت تحصیلی، خود تنظیمی و درگیری تحصیلی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهرستان لامرد، تفاوتی معنادار وجود دارد.  

مقدمه و هدف :  آموزش و پرورش سالیانه هزینه قابل توجهی صرف تحصیل دانش آموزان می کند و افت تحصیلی دانش آموزان علاوه بر اینکه موجب هدر رفت هزینه های کشور می شود منابع نیروی انسانی نسل آینده را در معرض خطر قرار می دهد؛ بنابراین این مطالعه با هدف بررسی نقش میانجی ارضای نیازهای روان شناختی در رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده و ادراک از محیط کلاس با خودتنظیمی تحصیلی صورت گرفت. مواد و روش ها : در این مطالعه توصیفی-همبستگی تعداد 225 دانش آموز دختر دوره دوم متوسطه از میان دانش آموزان مدارس شهر شیراز به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه های ارضاء نیازهای روان شناختی گانیه (2003)، الگوهای ارتباطی خانواده کوئرنر و فیتزپاتریک (2002)، خودتنظیمی تحصیلی سواری و عرب زاده (1392) و ادراک از محیط کلاس جنتری، گبل و ریزا (2002) را تکمیل کردند. یافته ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS-20 و SMART-PLS-3 با روش آماری معادلات ساختاری و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه تحلیل شدند. یافته ها : . نتایج به دست آمده نشان داد ارضای نیازهای روان شناختی پایه، جهت گیری گفت وشنود و ادراک از محیط کلاس با خودتنظیمی تحصیلی ارتباط معناداری دارند (05/0 > p). همچنین، ارضای نیازهای روان شناختی پایه بین جهت گیری گفت وشنود و ادراک از محیط کلاس با خودتنظیمی تحصیلی نقش واسطه ایفا کرد. بحث و نتیجه گیری: بنابراین بر اساس یافته های به دست آمده در این مطالعه می توان گفت که جدا از عوامل اثرگذار خانوادگی و آموزشی، ارضای نیازهای روان شناختی به عنوان یک متغیر واسطه گر در جهت بهبود عملکرد تحصیلی نقش داشته و می بایست در جهت بهبود خود تنظیمی تحصیلی مد نظر قرار گیرد.

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزش خودتنظیمی تحصیلی بر خودتنظیمی تحصیلی و ذهن آگاهی در دانش آموزان دخترمقطع ابتدایی شهر سیرجان در سال 1397 می باشد.  پژوهش حاضر آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون همراه با گروه کنترل می باشد. در این پژوهش شیوه آموزش خودتنظیمی به عنوان متغیر مستقل و بهبود ذهن آگاهی و ایجاد و یا افزایش خودتنظیمی به عنوان متغیرهای وابسته در نظر گرفته شدند. جامعه آماری این تحقیق شامل تمام دختران دوره ابتدایی شهر سیرجان است که جمعا 2547 نفردر30 مدرسه می باشد. روش نمونه گیری مورد استفاده در این پژوهش، روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای می باشد. ابزارهای پژوهش شامل دو پرسشنامه: پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی(MSLQ) پینتریچ و دی گروت و ذهن آگاهی فرایبورگ (FMI-SF) است. یافته های پژوهش نشان داد آموزش خودتنظیمی با افزایش  ذهن آگاهی و خودتنظیمی تحصیلی در دانش آموزان اثربخشی مثبت دارد. در مولفه خودتنظیمی و ذهن آگاهی بین دو گروه کنترل و آزمایش تفاوت معنی داری وجود دارد که این نشان می دهد آموزش خودتنظیمی بر ذهن آگاهی اثر بخشی مثبت داشته است. پیشنهاد می شود از آموزش خودتنظیمی به منظور افزایش ذهن آگاهی در کلاس های درس استفاده گردد.

در تحقیق حاضر،رابطه علّی تعاملات آموزشی با رضایت تحصیلی از طریق میانجی گری خودتنظیمی تحصیلی مورد مطالعه قرار گرفت. دانشجویان دانشگاه پیام نور اهواز (1392) جامعه آماری تحقیق حاضر را تشکیل داده اند که از بین آن ها 500 نفر به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های تعاملات آموزشی، رضایت تحصیلی و خودتنظیمی تحصیلی استفاده گردید. نتیجه نشان داد که تعاملات آموزشی (تعامل دانشجو- دانشجو، تعامل دانشجو- استاد و تعامل دانشجو- محتوا) با رضایت تحصیلی رابطه علّی مثبت و رابطه تعامل دانشجو- دانشجو و دانشجو- محتوا با رضایت تحصیلی از طریق خودتنظیمی تحصیلی معنی دار اما مسیر تعامل دانشجو- استاد به رضایت تحصیلی از طریق یادگیری خودتنظیمی معنی دار نشد. بر مبنای تحقیق حاضر پیشنهاد می شود برای ایجاد رضایت تحصیلی، تقویت تعامل دانشجو- دانشجو و دانشجو- محتوا در دانشجویان بسیار ضروری است.

مقدمه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر یادگیری پروژه محور بر خودتنطیمی تحصیلی و انعطاف پذیری شناختی دانش آموزان بو.روش شناسی پژوهش: روش تحقیق نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر فراشبند می باشد که از بین آنها 100 نفر به صورت دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند(50 نفر در گروه آزمایش و 50 نفر در گروه کنترل). به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های انعطاف پذیری شناختی(ون در و وال ب، 2012) و خودتنظیمی تحصیلی(سواری و عرب زاده، 1392) و بسته آموزش یادگیری پروژه محور(حریر فروش و صادقی، 1385) استفاده شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با کمک نرم افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد.یافته ها: یافته ها نشان دادند که آموزش یادگیری پروژه محور بر دو متغیر خودتنظیمی تحصیلی و انعطاف پذیری شناختی دانش آموزان موثر می باشد و مدارس و معلمان می توانند آن را فرایند آموزش بکار گیرند.نتیجه گیری: یادگیری پروژه محور تأثیر مثبت و معناداری بر خودتنظیمی تحصیلی و انعطاف پذیری شناختی دانش آموزان دارد. این روش آموزشی، با ارائه فرصت به دانش آموزان برای برنامه ریزی و مسئولیت پذیری در فرآیند یادگیری، آن ها را تشویق به تعیین اهداف، تنظیم زمان و منابع، ارزیابی خود و تصحیح راهبردهای یادگیری می کند.