آگاه سازی

اختلال وسواس فکری - عملی به عنوان یک بیماری، به صورت جدی در علوم روان شناسی و پزشکی مطالعه می شود، اما حوزه بروز این بیماری که اغلب در امور مذهبی نمود پیدا می کند، سبب شد تا این سؤال برای نویسندگان مطرح شود که چگونه می توان از طریق اصول و قواعد فقهی، در راه پیشگیری از این اختلال گام برداشت؟ لذا با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی پژوهشی در این عرصه انجام گرفت که ثمره آن به دو بخش تقسیم می شود، در بخش نخست به مجموعه تعریف ها، ویژگی ها، علایم، سبب شناسی و... پرداختیم و در بخش بعدی به اصول و قواعد فقهی مختلف مانند اصاله الصحه، اصل استصحاب ... توجه کردیم، از آن حیث که با ایجاد آگاهی برای مکلفان هم به طریق دریافت مفهوم مخالف ناشی از کاربرد اصول فقهی و هم با رفع تحیر در بدو تکلیف و هم با دفع تفکرات معطوف به خوف و شرم بی جهت از عذاب و الطاف الهی، در مقام پیشگیری از بروز اختلال یادشده برمی آیند. برای این منظور از ادعا و استدلال در اصول فقه تا آنجا که با مباحث اعتقادی و غیرعلمی خلط نشود، بهره بردیم و در نهایت نتیجه گرفتیم که از طریق کاربرد قواعد اصول فقهی می توان هم در زمینه پیشگیری اولیه و هم پیشگیری ثانویه (بعد از وقوع اختلال) مؤثر واقع شد.

هدف تحقیق حاضر بررسی نقش آگاه سازی عمومی در پیشگیری از اعتیاد در شهر کرمان می باشد. برای دستیابی به این هدف مؤلفه های "اطلاع رسانی و آگاه سازی"، "نگرش به مواد مخدر"، "نقش رسانه ها در آگاه سازی"، "آگاهی از علائم، عوارض و پیامدهای اعتیاد " و "ویژگی های برنامه موفق پیشگیری" موردبررسی قرار گرفت. روش تحقیق مورداستفاده در این تحقیق توصیفی – پیمایشی بود. جامعه آماری، مشتمل بر افراد 60-15 سال ساکن شهر کرمان بود. نمونه با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته بود که با استفاده از طیف پنج درجه ای لیکرت تنظیم شد. پایایی پرسشنامه با ضریب آلفا بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از دو سطح آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. یافته های تحقیق حاکی از آن بود که برای پیشگیری از اعتیاد میزان آگاهی از (عوامل، پیامدها، علائم اعتیاد) موثر است و برای بالابردن آگاهی رسانه و نوع نگرش به مواد نقش دارند.

پلیس با برقراری تعامل و مشارکت با مدارس (دانش آموزان، اولیاء و سرپرستان و مربیان و کارکنان) ضمن استفاده از دیدگاه های آنها، بر مشکلات امنیتی و انتظامی در جامعه وقوف یافته و می تواند بیش از پیش در برقراری نظم و حفظ امنیت موفق باشد. هدف اصلی تحقیق، شناخت تاْثیر آموزش و تعامل پلیس با دانش آموزان در کاهش جرایم و هدف فرعی آن، تبیین مناسب ترین شیوه ی تعامل پلیس با مدرسه می باشد. متغیر مستقل، آموزش همگانی دانش آموزان، اولیاء و سرپرستان، مربیان و کارکنان مدارس و متغیر وابسته کاهش جرایم می باشد. جامعه آماری، کارکنان و مربیان اعم از مدیران و معلّمان دبیرستان های پسرانه شمال شرق تهران در سال 1386 است که حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 236 نفر است. داده های پژوهش، از طریق پرسشنامه محقق ساخته با طیف لیکرت انجام گردید(91/0=α). پس از تجزیه و تحلیل داده ها فرضیه اصلی تحقیق «تاثیر تعامل پلیس و مدارس با رویکرد آگاه سازی بر کاهش جرایم» و سه فرضیه فرعی تحقیق 1- بین تعامل پلیس با مربیان و کارکنان مدارس و کاهش جرایم رابطه معناداری وجود دارد. 2- بین تعامل پلیس با اولیا و سرپرستان دانش آموزان وکاهش جرایم رابطه معناداری وجود دارد.3- بین تعامل پلیس با دانش آموزان مدارس و کاهش جرایم رابطه معناداری وجود دارد، اثبات شده است. در نتیجه، میان تعامل پلیس با مدارس و کاهش جرایم رابطه معناداری وجود دارد. علاوه بر آن، نتایج تحقیق نشان دهنده ی این است که هر یک از این متغیرها با کاهش جرایم ارتباط معنادار و مستقیمی دارند. تعامل پلیس با مربیان و کارکنان مدارس با ضریب 11/2 ، تعامل پلیس با اولیاء و سرپرستان دانش آموزان با ضریب 01/ 2 و تعامل پلیس با دانش آموزان با ضریب 88/1 اولویت بندی گردیده و در این خصوص شاخصه ها و متغیرهای مستقل تحقیق به دست آمده است.

مقاله حاضر به بررسی آسیب شناسی برنامه های ترویج و توسعه فرهنگ اقامه نماز به عنوان یک شاخص مهم در جهت برنامه ریزی های آینده نظام تعلیم و تربیت پرداخته است. کار فرهنگی و برنامه های ترویج و توسعه فرهنگ نماز برای دانشجویان به طور عام، یکی از سیاست های معاونت فرهنگی در دانشگاه آزاد اسلامی است. هر پدیده ای ممکن است در معرض آسیب های متفاوت قرار گیرد؛ ضرورت دارد رویکرد برنامه ریزی وضعیت اقامه نماز مورد کنکاش قرار گیرد و آسیب های آن شناسایی شود. با شناسایی نقاط ضعف و آسیب ها می توان به برنامه ای جامع در جهت تقویت هر چه بیشتر برنامه های ترویج و توسعه نماز دست یافت. این پژوهش پیمایشی، کاربردی و از نظر اجرا توصیفی و تحلیلی از نوع همبستگی است. جامعه آماری کل دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه آزاد اسلامی واحد سیرجان است. در این نوشتار برای نمونه گیری به صورت تصادفی 364 نفر از دانشجویان انتخاب شدند. براساس نتایج پژوهش، میانگین شاخص برنامه های ترویجی اقامه نماز 54/2، یعنی متوسط به پایین است. این شاخص بیشترین همبستگی را با شاخص امام جماعت (50/0r=) و بعد استادان، مسئولان و کارکنان (40/0r=) و در نهایت، با شاخص مسجد دانشگاه (24/0r=) دارد. در ادامه، می توان ارتباط شاخص نهادینه کردن را با متغیرهای مستقل تحقیق مورد بررسی قرار داد. بیشترین میزان ارتباط برای شاخص آگاه سازی «28/0r= » و مبلغان مذهبی«27/0r= » است.