خشم بیرونی

تجربه ی احساس خشم از شاخص های شرایط زندگی بیماران مبتلا به اختلالات درد مزمن عضلانی اسکلتی است. هدف اصلی از این مطالعه، بررسی نقش میانجی گر اندیشناکی خشم بر رابطه ی بین ابعاد خشم و شدت درد، در بیماران مبتلا به اختلال درد عضلانی اسکلتی مزمن بود. بدین منظور، نمونه ای 109 نفری از بیماران مبتلا به اختلال درد عضلانی اسکلتی مزمن، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها، مقیاس های شدت درد، خشم چندبعدی و اندیشناکی خشم اجرا شد. داده ها با استفاده از تحلیل همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی به روش بارون و کنی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که خشم و همه ی ابعاد آن، به استثنای موقعیت های خشم برانگیز و خشم بیرونی، شدت درد را پیش بینی می کنند. خشم و همه ی ابعاد آن، اندیشناکی خشم را نیز پیش بینی کردند؛ به علاوه، نتایج نشان داد اندیشناکی خشم در رابطه ی بین خشم و شدت درد، به طور کامل نقش میانجی ایفا می کند. این رابطه ی میانجی، برای برخی از ابعاد خشم نیز تأیید شد؛ همچنین، نقش میانجی اندیشناکی خشم تنها برای ابعاد خشمی که دارای ماهیت ذ اتی و درونی بودند و با شدت درد رابطه ی معنادار داشتند، مانند انگیختگی خشم، نگرش خصمانه و خشم درونی، تأیید شد؛ اما برای ابعادی با ماهیت بیرونی و بدون ارتباط معنادار با شدت درد، مانند موقعیت های خشم انگیز و خشم بیرونی تأیید نشد. به طورکلی، اندیشناکی خشم سبب تشدید و تداوم آثار منفی خشم و درد در بیماران مبتلا به اختلال درد مزمن اسکلتی عضلاتی می شود.

پرخاشگری سایبری رفتارهای پرخاشگرانه ای هستند که در فضای سایبری به صورت مخفیانه اتفاق می افتد و چهره به چهره نیستند. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی ابعاد خشم و ویژگی های انحرافی شخصیت با پرخاشگری سایبری در دانشجویان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و نمونه پژوهش شامل 220 دانشجو بود که به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای از میان دانشجویان مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 97- 96 در دانشگاه محقق اردبیلی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های ابعاد خشم، انحراف شخصیت و پرخاشگری سایبری استفاده شد. داده های گرد آوری شده با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که پرخاشگری سایبری با خشم بیرونی و خشم انگیختگی از ابعاد خشم و بدنام سازی، اعمال خصمانه و سلطه گری از انحراف شخصیت همبستگی مثبت دارد. نتایج رگرسیون نشان داد که ابعاد خشم و انحراف شخصیتی می توانند 22 درصد از پرخاشگری سایبری را پیش-بینی کنند. به نظر می رسد هرچه خشم و انحرافات شخصیتی در افراد بالاتر باشد احتمال انجام رفتارهای پرخاشگرانه در اینترنت بیشتر است لذا پیشنهاد می گردد که دانشگاه ها کارگاه هایی را جهت کاهش پرخاشگری های اینترنتی با تاکید بر کنترل مولفه های خشم و انحراف شخصیتی برگزار نمایند.

پژوهش حاضر با هدف، تعیین تأثیر مداخله ایماگوتراپی برکنترل خشم کودکان بی سرپرست شهر کاشمر در سال 96-97 انجام شده است. این مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه کودکان (8 -15 سال) مرکز نگهداری کودکان بی سرپرست الغدیر شهر کاشمر تشکیل می دادند. برای انتخاب نمونه آماری از بین کسانی که بر اساس نظر روانشناس و پرسشنامه خشم اسپرینگر نمرات پایینی در بعد (کنترل خشم درونی/ بیرونی) به دست آورند به صورت تصادفی تعداد 30 نفر انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه خشم اسپرینگر بود که در دو مرحله قبل از مداخله و بعد از مداخله تکمیل شد. مداخله شامل مداخله ایماگوتراپی (8 جلسه، 1.5 ساعته) بودکه برای گروه آزمایش اجرا شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری تحلیل کوواریانس صورت گرفت. یافته ها نشان داد تفاوت معنی داری بین میانگین نمرات آزمودنی های گروه آزمایش و گواه در مرحله پس آزمون وجود دارد. همچنین ایماگوتراپی در کنترل خشم بیرونی و درونی کودکان بی سرپرست مؤثر می باشد(001/0 P= ). با توجه به یافته های پژوهش، ایماگوتراپی در کنترل خشم کودکان بی سرپرست موثر است.

این پژوهش به بررسی تأثیر آموزش «شیوه های کنار آمدن» کلاس-محور در کاهش خشم و پرخاشگری و افزایش مهارت های اجتماعی و حل مسأله ی دانش آموزان پرخاشگر پرداخته است. جامعه ی آماری شامل دانش آموزان دختر کلاس های چهارم و پنجم ابتدایی ناحیه های چهارگانه ی شهر اهواز است؛ که در سال تحصیلی 87-88 مشغول به تحصیل بودند. نمونه گیری شامل انتخاب تصادفی 20 دبستان از ناحیه های چهارگانه ی آموزش و پرورش اهواز و گماردن آنها به دو گروه آزمایشی و گواه (10 مدرسه گروه آزمایشی و 10 مدرسه گروه گواه) می باشد. سپس، تمام دانش آموزان هدف (پرخاشگر) این مدرسه ها بر اساس فرم ملاک های تشخیص پرخاشگری انتخاب شدند (71 نفر در مدرسه های گروه آزمایشی و 57 نفر در مدرسه های گروه گواه). ابزارهای مورد استفاده عبارتند از: مقیاس خود-گزارشی ابراز خشم کودکان (استیل و همکاران، 2008)، مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی (گراشام و الیوت، 1990)، مقیاس پرخاشگری واکنشی-پیش کنشی (داج و کوی، 1987) و پرسشنامه ی حل مسأله (دانیک و اسمیت، 2003). طرح پژوهشی از نوع آزمایشی میدانی با پیش آزمون-پس آزمون است. گروه آزمایشی در 20 جلسه ی 45 دقیقه یی تحت آموزش برنامه حل مسأله اجتماعی «شیوه های کنار آمدن» قرار گرفتند؛ و در دو نوبت (پیش آزمون و پس آزمون) ارزیابی شدند. در این پژوهش، از روش تحلیل آماری الگو سازی خطی سلسله مراتبی(HLM)  استفاده شده است. نتیجه به دست آمده اثر معنی دار مداخله را در مهارت های حل مسأله، مؤلفه های مهارت های اجتماعی (خویشتن داری و رفتار برون سازی شده)، پرخاشگری، پرخاشگری واکنشی، پرخاشگری پیش کنشی، خشم صفت، خشم بیرونی و کنترل خشم نشان می دهد. اثر مداخله در خشم درونی معنی دار نبود. در ضمن، پس از کنترل پیش آزمون و اثر مداخله، پس آزمون ها در بین کلاس ها متفاوت بودند. آموزگاران کاربرد این برنامه ی آموزشی را بسیار اثرگذار و مفید ارزیابی کردند. <br clear="all" />