اختلال نارسانویسی

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت نارسانویسی در دانش آموزان و لزوم ارائه مداخلاتی برای بهبود این اختلال به منظور پیشگیری از مشکلات بعدی، هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش توجه بر بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان با مبتلا به اختلال نارسانویسی بود.

از آنجا که تا کنون در تعلیم خوشنویسی از نظام نقطه گذاری استفاده شده است، این روش را می توان روشی ابداعی دانست. در این روش، دانش آموز بجای آنکه مجبور باشد درستی یا نادرستی نوشتن حروف را با محک نقطه بسنجد، می تواند با استفاده از مساحتی که یک حرف در جدول اشغال می کند به اندازه و هندسه درست خط نزدیک شود. البته برخی نیز روش پررنگ کردن را پیشنهاد داده اند که به نظر می رسد این روش نیز کارامد نباشد. چراکه صرفاً با حرکت دست و قلم دانش آموز روی سطور کمرنگ، بر اثر تکرار و تمرین، نوعی عادت شکل می گیرد و دانش آموز به لحاظ شناختی، از کم و کیف شکل گیری حروف آگاه نمی شود. استفاده از روش ترسیم جدول در خط تحریری ابداع نگارنده این مقاله است و تاکنون جایی سوابقی از این نوع تعلیم دیده نشده است. با این روش میتوان تاثیر مثبت و معناداری در بهبود خط تحریری دانش اموزان را مشاهده کرد.