حالت های روان شناختی مثبت

هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش مثبت نگری بر حالت های روان شناختی مثبت (توانمندی های منش) دختران نوجوان کلاس های دوم و سوم دبیرستان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. نمونه پژوهش چهل نفر بودند که به روش تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند (هر گروه بیست نفر). ابزار پژوهش پرسشنامه حالت های روان شناختی مثبت (رجایی، خوی نژاد و نسائی) بود. گروه آزمایش نه جلسه نوددقیقه ای (به مدت دو ماه) آموزش مثبت نگری دریافت نمود و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس تک متغیره در مرحله پس آزمون و پیگیری نشان داد که آموزش مثبت نگری در افزایش حالت های روان شناختی مثبت )توکل به خدا، خوش بینی، خودکارآمدی، وظیفه شناسی، احساس کنترل، هدفمندی، امیدواری، رضایت از زندگی، زندگی معنادار، خلق مثبت و شادمانی، اجتماعی بودن، عزت نفس و احساس ارزشمندی، احساس آرامش، قدردانی و بخشش( گروه آزمایش مؤثر بوده است.

هدف پژوهش حاضراثر بخشی درمان شناختی – هیجانی دینی(RCET )برحالت های روان شناختی مثبت بیماران مزمن کلیوی بود. پژوهش از نوع نیمه تجربی و طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. حجم نمونه 40 نفربود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به تصادف به دو گروه آزمایش ( 20 نفر) و کنترل ( 20 نفر) تقسیم شدند. سپس گروه آزمایش به مدت 15 جلسه 90 دقیقه ای تحت تاثیر درمان شناختی – هیجانی دینی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه حالت های روان شناختی مثبت نسائی، رجایی وخوی نژاد ( 1390 ) مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره ( آنکوا ) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد حالت های روان شناختی مثبت گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل معنا دار بود. نتیجه اینکه، درمان شناختی – هیجانی دینی( RCET ) به عنوان رویکردی جدید موجب افزایش معنویت و حل مساله در رویایی با رنج های انسان می شود.

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی پذیری مهارت های ارتباطی و سازگاری فردی با توجه به مؤلفه های روانشناسی مثبت نگر در دانشجویان دانشگاه فرهنگیان شهر مشهد در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۹۸ است. پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. در این مطالعه ۳۱۴، دانشجو (۱۸۲ مرد و ۱۳۲ زن)، به شیوه ی نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار این پژوهش شامل پرسشنامه های حالت های روان شناختی مثبت، (رجائی، خوی نژاد، نسائی، ۱۳۹۱)، مهارت های ارتباطی، (جرابک، ۲۰۰۴) و سازگاری (بل، ۱۹۶۱) ) بود که از روایی و پایایی لازم برخوردار بوده اند. داده های این تحقیق از روش تحلیل مسیر و با بهره گیری از نرم افزار AMOS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج نشان داد که مسیر تبیین مهارت های ارتباطی بر اساس سازگاری با نقش میانجی مؤلفه های توکل به خدا، قدردانی و بخشش معنادار شده است. این یافته ها بیانگر لزوم توجه به حالت های روان شناختی مثبت در تبیین سطوح ارتباطی دانشجویان است. همچنین، در تبیین این یافته می توان گفت سازگاری به عنوان یک متغیر اثرگذار بر مهارت های ارتباطی از طریق مؤلفه های روانشناسی مثبت مکانیسم اثر دارد.