فناوری رسانه ای

پژوهش حاضر بر اساس راهبرد پژوهش کیفی نظریه داده بنیاد، الگوی سازوکارهای تسهیل گر تغییر ساختار معاونت فنی صداوسیما را طراحی کرده است. روش گردآوری داده ها، مصاحبه نیمه ساخت یافته و روش نمونه گیری، گلوله برفی بوده است. تحلیل داده ها نیز طی، سه مرحله کدگذاری (باز، محوری و انتخابی) صورت گرفته است. در این پژوهش با 9 نفر از مدیران و کارشناسان سازمان صداوسیما مصاحبه شده است. در خلال مصاحبه ها 450 کد اولیه، 48 کد مفهومی و 14 مقوله در 6 طبقه، اجزای مختلف الگو را تشکیل داده اند. «ظهور فضای همگرایی فناورانه» به عنوان شرط علّی و «لزوم طراحی مجدد ساختار معاونت فنی» به عنوان پدیده اصلی الگو انتخاب شده است. راهبرد، «تغییر فعالیت های معاونت فنی» و «سازوکارهای قانونی» نیز، به عنوان شرایط مداخله گر معرفی شده اند. «ایجاد تفکر رقابتی» زمینه را برای چگونگی بازتعریف فعالیت های معاونت فنی سازمان فراهم می کند. آخرین جزء الگو نیز، «طراحی سازوکارهای تسهیل گر تغییر ساختار»، از طبقه بندی مقولات به دست آمده است. بر اساس یافته های پژوهش، بسیاری از فعالیت های معاونت فنی با ویژگی ها و الزامات عصر همگرایی فناورانه همخوانی ندارد. اقداماتی نظیر شناسایی فعالیت های غیر هدف و برون سپاری آنها، به همراه جذب نیروی انسانی چندمهارتی، در چابک سازی و انعطاف پذیری ساختار ضروری است.

یکی از مدرن ترین فناوری های تجسم اطلاعات که امروزه در تمامی عرصه ها کاربرد پیدا کرده فناوری واقعیت افزوده است که در حوزه های بسیاری همچون کسب وکار، بازاریابی، فروش محصولات وغیره جذابیت خاص خود را دارد. با توجه به سرعت فراگیری این فناوری، اهمیت تدوین مدلی بومی اهمیت دارد. در این راستا، مقاله حاضر به دنبال پاسخ به این سؤال اساسی است که مدل پارادایمی تأثیر سرمایه اجتماعی بر پذیرش فناوری های نوین رسانه ای با تأکید بر فناوری واقعیت افزوده در ایران کدام است و آیا از اعتبار مناسبی برخوردار است؟ در کلیت پژوهش تلاش شده تا ارتباط سرمایه اجتماعی به عنوان یکی از زیرعناوین هویت در پذیرش فناوری های نوین رسانه ای تبیین گردد. روش تحقیق پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده که در آن براساس روش تحقیق آمیخته در بخش کیفی با مطالعه اسناد، کتب و مقالات موجود در این زمینه به شناسایی سنجه ها پرداخته و بعد با مصاحبه با یازده نفر از افراد صاحب نظر در حوزه های مطالعات اجتماعی، رسانه و ارتباطات، میزان سرمایه اجتماعی افراد و تأثیر آن بر پذیرش فناوری مورد بررسی قرار گرفت. درمجموع، نتایج تحلیل داده ها نشان داد هر سه عامل هنجار، اعتماد و شبکه به عنوان مضامین سرمایه اجتماعی نقش مهمی در پذیرش فناوری دارند؛ اما در همه این مضامین، عامل اعتماد بیش از بقیه موارد مورد تأکید مصاحبه شوندگان قرار گرفته است.