واسطه های نوآوری باز

واسطه های نوآوری باز به عنوان راهی برای شناسایی و بهره برداری از فناوری ها و نوآوری ها در نظر گرفته می شود که سازمان ها باهدف حل مسئله ها و نیازهای خود از مسیر خارج سازمان از آن ها بهره برداری می کنند. نیاز به وجود واسطه ها درگذشته بدلیل توجه سازمان ها تنها به توانمندی های درونی خود جهت حل مسئله های پیش آمده یا ارائه محصولات و برنامه های جدید چندان احساس نمی شد اما با ورود رویکرد نوآوری باز و استفاده سازمان ها از آن در جهت ارائه محصولات و خدماتی باکیفیت و رقابت با سایر سازمان ها، اهمیت به کارگیری و ایفای نقش واسطه ها بیش از پیش نمایان شد. در این مقاله قصد داریم چندین نهاد مختلف فعال در زمینه واسطه نوآوری باز را با یکدیگر مقایسه کنیم. روش پژوهش از نوع مروری و از دسته الگوبرداری جهت بررسی نهادهای مورد مطالعه است. تعداد نهاد واسطه مورد بررسی در این پژوهش 11 مورد است که از دو بخش خصوصی و دولتی انتخاب شده اند. در انتخاب نهادهای واسطه سعی شده از واسطه های پیشرو در سطح بین المللی و از کشورهای مختلف باشند. این نهادها از کشورهای آمریکا، چین و اتحادیه اروپا انتخاب شده اند. در این پژوهش علاوه بر معرفی نهادهای واسطه ، فرآیندهای درونی و کارکردهای آن ها نیز مورد بررسی قرار گرفته است. سپس واسطه های مورد بررسی براساس شاخص هایی با یکدیگر مقایسه شده اند. از نتایج بررسی ها مشخص می شود که نهادهای واسطه علاوه بر فعالیت مستقیم در حوزه واسطه گری خدمات جانبی مختلفی جهت تسهیل فرآیند حل مسئله سازمان ها انجام می دهند. در نهایت درس های استخراج شده کلیدی از بررسی واسطه ها جهت راه اندازی یک نهاد واسطه بومی ارائه شده است.

این پژوهش به بررسی نقش واسطه های نوآوری باز در تسهیل برقراری ارتباط بین شرکت های صنعتی (متقاضیان فناوری) و شرکت های فناوری محور (ارائه دهندگان فناوری) می پردازد. همواره تبادلات فناورانه و رفع نیازهای صنعت با چالش های بسیاری مواجه است. در این میان، وجود نهادی به منظور تسهیل فرآیند تبادل فناوری در جهت افزایش تعاملات از اهمیت بسیاری برخوردار خواهد بود. با این حال، آن گونه که تجارب گذشته نشان می دهد، در کشور ما نهادهای واسطه، عملکرد مناسبی نداشته و تبادلات فناورانه، از شرایطی مطلوبی برخوردار نیست. بدین منظور ارائه الگویی برای راه اندازی چنین نهادی، هدف این پژوهش است. روش استفاده شده در این پژوهش به صورت کمی است. در ابتدا کارکردهای نهاد واسطه استخراج شده و سپس با استفاده از تکنیک دلفی فازی کارکرد مناسب برای یک نهاد واسطه در کشور شناسایی و تقسیم بندی شده است. در ادامه اقدام به بررسی اثرگذاری و اثرپذیری و تعیین ارتباطات میان عوامل با استفاده از تکنیک دیمتل فازی کرده و با تکنیک تحلیل شبکه فازی وزن دهی و اولویت بندی کارکردهامورد بررسی قرار گرفته است.

با توجه به اهمیت موضوع تجارى سازى و موانع موجود در تجارى سازى محصولات نانوتکنولوژی، تاکید بیشتر بر فرآیند تجارى سازى در صنایع کشورمان امرى لازم مى باشد. هدف این پژوهش ارزیابی عوامل موثر بر تجاری سازی محصولات نانوتکنولوژی در شرکت کشت و صنعت گلستان می باشد تا بتواند راه گشای طراحی الگوی تجاری سازی محصولات نانوتکنولوژی در صنایع غذایی گردد. لذا پژوهش حاضر از حیث هدف کاربردی است و از نظر روش، از نوع توصیفی پیمایشی می باشد. در این پژوهش از مدلی با 6 عامل و 48 شاخص که برازش آن با Smart Pls مورد تایید قرار گرفته، استفاده شده است. همچنین برای اولویت بندی عوامل موثر بر تجاری سازی، از فرایند تحلیل شبکه ای (ANP) و نرم افزار Super Desision بهره برده ایم و بر اساس نتایج ANP، عامل تکنولوژیک، در اولویت اول و عوامل محیطی، منابع انسانی، مالی، ساختار و سازماندهی و مدیریتی به ترتیب در اولویت های بعدی از نظر خبرگان قرار دارند.